د
روز ۲۵ فروردین‌ماه در استان خراسان رضوی به عنوان روز بزرگداشت عطار نیشابوری، شاعر و عارف شهیر ایرانی، گرامی داشته می‌شود. این مناسبت فرصتی ارزشمند برای ژرف‌کاوی در آثار و اندیشه‌های این شخصیت برجسته ادبی و عرفانی به شمار می‌رود. 
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در گفتگو با استادان شعر و ادبیات پارسی خراسان به بررسی زوایای مختلف زندگی و آثار عطار پرداخته است. 
مرجانه حسین‌زاده در این گزارش می‌نویسد: فریدالدین محمد عطار نیشابوری، شاعر، عارف و فیلسوف نامدار ایرانی، از بزرگترین شخصیت‌های ادبی و عرفانی در تاریخ ادبیات فارسی است. او در دوره سلجوقیان در نیشابور می‌زیست و آثار پربار او تا به امروز به عنوان برجسته‌ترین آثار ادبی و عرفانی شناخته می‌شوند.
عطار نیشابوری در زمینه‌های مختلف شعر و نثر، از جمله مثنوی، غزل، قصیده، رباعی، تذکره، و نثر تعلیمی آثار ارزشمندی خلق کرده است. منطق‌الطیر، تذکره‌الاولیاء، الهی‌نامه، مصیبت‌نامه، و اسرارنامه از جمله مشهورترین آثار این شاعر بلندآوازه هستند.
آثار عطار سرشار از مضامین عرفانی، فلسفی، و اخلاقی است. او در اشعار و نوشته‌های خود به موضوعاتی مانند عشق الهی، سلوک معنوی، معرفت نفس، و نقد ریا و زهد ظاهری می‌پردازد. 
استادان شعر و ادبیات پارسی خراسان در این گفتگو، ضمن تکریم مقام عطار نیشابوری، به اهمیت و جایگاه آثار او در ادبیات فارسی و تاثیر عمیق او بر اندیشه و فرهنگ ایرانی اشاره می‌کنند. 
روز بزرگداشت عطار نیشابوری فرصتی مغتنم برای تجدید عهد با این شاعر و عارف نامدار و تعمق در آموزه‌های عرفانی و اخلاقی او است. 
با مطالعه آثار عطار می‌توانیم گامی در جهت خودشناسی و ارتقای معنوی برداریم و از فیض اندیشه‌های بلند این شاعر و عارف بهره‌مند شویم.