سخن پرمغز پرفسور آرتور پوپ، مورخ برجسته آمریکایی، به روشنی جایگاه والای فرش ایرانی در تاریخ و فرهنگ بشریت را آشکار می‌کند. در این نقل قول، پرفسور پوپ به چهار جنبه اساسی از اهمیت فرش ایرانی اشاره می‌کند:

1. ستایش شاعران: قالی‌های ایرانی از دیرباز الهام‌بخش شاعران در سراسر جهان بوده‌اند. ظرافت، زیبایی و ظرافت بی‌نظیر آنها در شعر و ادبیات به طور گسترده ستوده شده است. شاعران از نقش‌ها، رنگ‌ها و طرح‌های بدیع فرش ایرانی برای خلق تصاویر بدیع و بیان مفاهیم عمیق استفاده می‌کردند.

2. تمجید سیاحان: سیاحان از سراسر دنیا که به ایران سفر می‌کردند، مجذوب زیبایی و ظرافت فرش‌های ایرانی می‌شدند. آنها در سفرنامه‌های خود از این هنر شگفت‌انگیز با تحسین و شگفتی یاد می‌کردند و فرش‌های ایرانی را به عنوان سوغاتی نفیس با خود به کشورشان می‌بردند.

3. حسادت سلاطین: فرش‌های ایرانی به قدری نفیس و ارزشمند بودند که سلاطین قدرتمند دنیا بر آنها حسادت می‌کردند. آنها از هنرمندان ایرانی می‌خواستند تا فرش‌های مخصوصی برای آنها ببافند و حتی حاضر بودند برای به دست آوردن این فرش‌ها بهای گزافی بپردازند.

4. تقلید ملل دیگر: هنر قالیبافی ایران به قدری مشهور و محبوب بود که ملل دیگر سعی می‌کردند از آن تقلید کنند. آنها تلاش می‌کردند تا فرش‌هایی با طرح‌ها و رنگ‌های مشابه فرش‌های ایرانی ببافند، اما هرگز نتوانستند به ظرافت و زیبایی فرش‌های اصیل ایرانی دست یابند.

علاوه بر این چهار جنبه، می‌توان به موارد دیگری نیز اشاره کرد که نشان‌دهنده اهمیت و جایگاه فرش ایرانی در تاریخ و فرهنگ بشریت است:

• قدمت: فرش پازیریک که قدمت آن به 490 سال قبل از میلاد مسیح می‌رسد، قدیمی‌ترین فرش جهان شناخته می‌شود و این فرش در ایران بافته شده است.
• تنوع: فرش‌های ایرانی در طرح‌ها، رنگ‌ها و نقوش بسیار متنوعی بافته می‌شوند و هر کدام از آنها داستانی برای گفتن دارند. این تنوع و ظرافت، فرش ایرانی را به هنری منحصر به فرد و بی‌نظیر تبدیل کرده است.
• کاربرد: فرش‌های ایرانی نه تنها به عنوان کفپوش استفاده می‌شوند، بلکه به عنوان آثار هنری ارزشمند نیز مورد توجه قرار می‌گیرند. بسیاری از فرش‌های ایرانی در موزه‌ها و گالری‌های هنری سراسر جهان به نمایش گذاشته شده‌اند.
• هویت: فرش ایرانی به عنوان یکی از مهم‌ترین نمادهای هویت ملی ایران، نقشی اساسی در معرفی فرهنگ و هنر ایرانی به جهانیان ایفا می‌کند.

در نهایت، می‌توان گفت که فرش ایرانی گنجینه‌ای گرانبها و میراثی ارزشمند است که از اعماق تاریخ ایران به یادگار مانده است. حفظ و پاسداشت این هنر اصیل، وظیفه‌ای ملی است که بر عهده همه ایرانیان است.