در دلِ زاگرس، جایی میان دو شهر کِرند و گهواره، گویی بهشتِ زمینی پدید آمده است. بیدمشک، این معجزه طبیعت، با گل‌های زرد کمرنگش هر صبحگاهان فروردین، طلوعی دیگر را نوید می‌دهد. 
با طلوع خورشید، عطر دل‌انگیز بیدمشک در هوا می‌پیچد و باغدارانِ عاشق، سبد به دست، راهیِ جمع‌آوری این گنجینه‌ی بی‌نظیر می‌شوند. از طلوع تا غروب، این سمفونیِ دلنشینِ چیدنِ گل‌های بیدمشک ادامه دارد، گویی طبیعت در حال خلق اثری بی‌بدیل است.
پس از چیدن گل‌ها، نوبت به عرقگیری می‌رسد. باغداران با ظرافت تمام، شهدِ بیدمشک را استخراج می‌کنند تا قطره‌ای از این عطرِ بهشتی هدر نرود. 
درخت بیدمشک، این نگینِ زینتی، هر ساله بر قامت خود می‌افزاید و گاه تا ده متر نیز قد می‌کشد. گویی هر شاخه از آن، تمثیلی از عشق و دلدادگی به این سرزمین است.
اما هدف نهایی از پرورش بیدمشک، تنها زیبایی آن نیست. اسانس و عرق این گیاه، گنجینه‌ای گرانبها در طب سنتی ایران به شمار می‌رود. از عرق بیدمشک در تهیه نقل، شربت، حلوا، شیرینی، بستنی و ده‌ها محصول دیگر استفاده می‌شود. 
علاوه بر گل‌ها، برگ‌های سبز و پوست تنه درخت بیدمشک نیز خواص درمانی فراوانی دارند. دم‌نوشه‌ای که از این بخش‌ها تهیه می‌شود، طبعی مشابه عرق بیدمشک دارد و می‌تواند التیام‌بخش بسیاری از دردها باشد.
طبع بیدمشک سرد و تر است. برای متعادل کردن این طبع، می‌توان شربت بیدمشک را با کمی گلاب و عسل میل کرد. 
بیدمشک، هدیه‌ای بی‌نظیر از طبیعت، که طراوت و سلامتی را به ارمغان می‌آورد.

رلیخا بهرامی‌منش