تعریف معلولیت:
طبق قانون جامع حمایت از حقوق معلولان مصوب سال 1383، معلول به فردی اطلاق می‌شود که به تشخیص کمیسیون پزشکی سازمان بهزیستی، براثر ضایعه جسمی، ذهنی، روانی یا توأم، اختلال مستمر و قابل توجهی در سلامت و کارآیی عمومی او ایجاد شده باشد.
قوانین مرتبط:

قانون جامع حمایت از حقوق معلولان: این قانون در سال 1383 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و شامل 16 ماده و 4 تبصره است. این قانون به منظور تامین حقوق معلولان در زمینه‌های مختلف از جمله توانبخشی، آموزش، اشتغال، مسکن، ورزش و اوقات فراغت، تسهیلات و تمهیدات لازم را  فراهم می‌کند.
کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت: ایران در سال 1384 به این کنوانسیون بین‌المللی پیوست. این کنوانسیون بر احترام به کرامت انسانی، استقلال فردی، برابری و عدم تبعیض، مشارکت کامل و فراگیر در جامعه و دسترسی به عدالت تأکید دارد.
قانون حمایت از حقوق معلولان مصوب 1396: این قانون در راستای تکمیل و به‌روزرسانی قانون جامع حمایت از حقوق معلولان مصوب 1383، در اسفند 1396 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و شامل 64 ماده و 42 تبصره است. این قانون  به موضوعاتی مانند مناسب‌سازی فضاهای عمومی، اشتغال، مسکن، خدمات توانبخشی، آموزش، ورزش و اوقات فراغت، تسهیلات و تمهیدات لازم را  فراهم می‌کند.

چالش‌های اجرای قوانین:
متاسفانه، با وجود قوانین متعدد، مشکلات زیادی در مسیر اجرای آن‌ها وجود دارد. برخی از این چالش‌ها عبارتند از:

کمبود بودجه:  تخصیص اعتبارات کافی برای اجرای کامل قوانین مربوط به معلولان یکی از مهم‌ترین چالش‌ها است.
فقدان زیرساخت‌های مناسب:  بسیاری از اماکن عمومی و فضاهای شهری برای افراد دارای معلولیت مناسب‌سازی نشده‌اند.
تبعیض:  افراد دارای معلولیت  هنوز در بسیاری از زمینه‌ها با تبعیض و عدم پذیرش روبرو هستند.
کمبود آگاهی:  آگاهی کافی در جامعه در مورد حقوق و نیازهای افراد دارای معلولیت وجود ندارد.

نقش آحاد جامعه:
حمایت از افراد دارای معلولیت فقط وظیفه دولت نیست، بلکه  شرط اساسی برای تحقق توسعه پایدار، صلح و امنیت است. برای رسیدن به یک آینده بهتر، لازم است که تمام افراد جامعه خود را در زمینه احقاق حقوق افراد دارای معلولیت مسوول بدانند. 
راهکارها:
برای رفع چالش‌های موجود و  بهبود وضعیت افراد دارای معلولیت در ایران،  اقدامات مختلفی ضروری است، از جمله:

تخصیص بودجه کافی:  دولت باید اعتبارات لازم را برای اجرای کامل قوانین مربوط به معلولان  تخصیص دهد.
ایجاد زیرساخت‌های مناسب:  همه اماکن عمومی و فضاهای شهری باید برای افراد دارای معلولیت مناسب‌سازی شوند.
مبارزه با تبعیض:  با ترویج فرهنگ احترام و  آگاهی‌رسانی، باید با تبعیض علیه افراد دارای معلولیت مبارزه کرد.
افزایش آگاهی:  با آموزش و اطلاع‌رسانی  باید  آگاهی  جامعه در مورد حقوق و نیازهای افراد دارای معلولیت  افزایش یابد.

با تلاش و همدلی  می‌توانیم جامعه‌ای  ایجاد کنیم که در آن همه افراد، فارغ از هرگونه معلولیتی،  از حقوق و فرصت‌های برابر برخوردار باشند.