یک ساخت نحوی شرطی در آوایش قمی
ساخت جمله شرطی در زبان فارسی این‌گونه است:
اگر + شرط + جزای شرط
مانند:
اگر بروی، من هم می‌روم.
در آوایش قمی یک نوع جمله شرطی وجود دارد که جزای آن حذف می‌شود و با کمترین کلمات، بیشترین اثر را بر شنونده می‌گذارد. این نوع جمله شرطی به لحن‌های مختلف، معانی بلاغی متفاوتی افاده می‌کند که عبارتند از:
اعتراض:
اگ دونَسّی زبون به دهن بیگیری!
تحذیر (بر حذر داشتن):
اگ چُغُلیتو به بابات نکردم!
تحسر (حسرت بردن):
اگ مَنُم بابا داشتم!
تحقیر:
اگ دونَس حرفشو بزنه!
ترغیب:
اگ منو جُسّی!
تعویق:
اگ عمری باشه!
تفاخر:
اگ من ده‌یَک دارایی تو ر داشتم!
تمنا (آرزو):
اگ دسِّم یه خورده باز بشه!
تنبیه (آگاهی دادن):
اگ ماچوق اَ دَسِّت در رِه!
تهدید:
اگ اَنجه‌اَنجه ت نکردم!
یاس (ناامیدی):
اَگ آخِریش روفوزه نشد!
با درخواست اصلاح و تکمیل.
دکتر علیرضا فولادی
نظر شما