یادداشتچه‌هایی از قم، شیر هَررَمه‌ای
"سابق بر این چون مرگ و میر بچه‌ها زیاد بود برای ماندنشان نذر می‌کردند که شیر اشخاص مختلف را به بچه هایشان بدهند. برای این‌که ماندگار (موندگار) بشوند و نمیرند. به این افراد می‌گفتند شیر هررمه‌ای / harramei خورده‌اند. این جور افراد هر ساعتی یک جور می‌شدند؛ چون به طبیعت آن شیرها [شیرهای مختلف] بزرگ شده بودند."
شنیده شده از مادر بزرگم مرحومه معصومه دلشاد متولد ۱۳۰۳. ساکن سابق محله الوندیه و میدان میر
شیر هررمه‌ای: [ظاهرا] شیر جور واجور
به افرادی که هر لحظه اخلاقشان تغییر می‌یابد می‌گویند: "انگار شیر هررمه‌ای خورده".
آقای ابوالفضل شعبانی‌فر در یادداشت اخیر خود آن را به شکل زیر ضبط و معنی کرده‌اند:
"هره‌مه‌ای: یک دفعه، بدون اجازه".
در فارسی قمی از دکتر علی اشرف صادقی ضبط نشده است.
سیدمحسن محسنی
نظر شما