سخنی و خاطره ای از آیت الله آل هاشم
اکنون که او دیگر دستش از دنیا کوتاه شده و این نگارنده توفیق زیارتش از نزدیک نصیبم نشد، اما بارها با او تلفنی صحبت کردم.
تواضع، لطافت در سخن گفتن، توجه تام و تمام به شنوده سخنش، حس خدمتگزاری، و علاقه شدید برای برطرف کردن مشکل هر کسی که برای هر کاری به او مراجعه می کرد، از خصوصیات بارز ایشان بود.
چون قسمتی از کارهای نگارنده این سطور کار تراجم نگاری علماست، گاهی برای مطلبی از علمای آذربایجان به ایشان تلفن میکردم و هنگام صحبت با او تمام خصوصیاتی را که در متن فوق الذکر نوشتم، کاملا حس میکردم.
چندین سال پیش از بنده پرسیدند: با کجا و کدام موسسه کار میکنی؟
عرض کردم: تنهایم، و با تکرار کلمه تنهایم، تنها بودنم را در کارهایم تاکید کردم.
هیچگاه فراموش نمیکنم از بعد از این ماجرا در پایان تمام تماس های تلفنی با آرامش و با طمانینه می گفت: آقا تنها نیستی، ما هستیم و درخدمتیم.
و اما در سانحه اخیر نیز گویا او چند ساعتی تنها مانده بود، تنها او ماند و خدای خودش و می خواست این تنهایی را از اعماق جنگل‌ها به آسمانها برساند.
یادت گرامی.
السلام علکیم و علی عبادالله الصالحین.
میرزا علی سلیمانی بروجردی.
یادداشتی برای هفتمین روز سقوط بالگرد
نظر شما