ایستگاه‌های صلواتی که در حال حاضر می‌بینیم، ریشه در دهه شصت دارند. در آن زمان، در ورودی مناطق جنگی، توسط جهادگران برای رزمندگان، ایستگاه‌هایی برپا می‌شد که در آنها با چای، شربت، کیک و بسکویت از آنها پذیرایی می‌شد. هزینه‌ها و مقدمات کار توسط مردم تامین می‌شد و این ایستگاه‌ها محل صمیمیت و دلگرمی رزمندگان بود.

با الهام از این ابتکار، اولین ایستگاه صلواتی با نام "ایستگاه صلواتی سیدالشهدا (ع)" در اوایل دهه شصت توسط بسیجیان خیابان 19 دی (باجک) در مقابل مدرسه امیرکبیر راه اندازی شد. انتخاب این مکان به دلیل عبور و مرور هیئت‌های عزاداری از آن خیابان بود. در این ایستگاه از عزاداران با چای، شربت، آب خنک، شیر، آش، میوه و ... پذیرایی می‌شد. همچنین مکانی برای جمع آوری نذورات مردم در نظر گرفته شده بود.

فعالیت این ایستگاه الهام بخش راه‌اندازی ایستگاه‌های دیگر در قم شد. به طوری که در عرض یک سال، ایستگاه دیگری در خیابان آیت الله مرعشی نجفی (ارم) توسط جوانان قمی و کرمانی برای پذیرایی از عزاداران با شربت و آب خنک راه اندازی شد. پس از آن، ایستگاه‌های دیگری نیز در نقاط مختلف شهر از جمله ابتدای همان خیابان، بازارچه، بلوار عمار یاسر و ... توسط کسبه و یا گروه‌های مذهبی برپا شد.

ایستگاه‌های صلواتی به تدریج از مناسبت‌های تاسوعا و عاشورا فراتر رفته و به روزهای سوگواری دیگر و همچنین اعیاد اسلامی مانند نیمه شعبان، عید غدیر، ربیع الاول و ... نیز تعمیم یافتند. در این ایام با شیرینی، شربت، شیرکاکائو و ... از مردم پذیرایی می‌شد.

برخی از این ایستگاه‌ها از همان ابتدا تاکنون (با کیفیتی متفاوت) به فعالیت خود ادامه داده‌اند و برخی دیگر تعطیل شده و جای خود را به ایستگاه‌های جدید در خیابان‌ها و کوچه‌های مختلف شهر داده‌اند.

اما نکته‌ای که نباید فراموش کرد این است که در گذشته، فرستادن صلوات توسط مردم و متصدیان ایستگاه‌ها جزئی از آداب و رسوم این ایستگاه‌ها بود. در حال حاضر این ذکر به ندرت در ایستگاه‌ها شنیده می‌شود و یا به طور کامل منسوخ شده است.

نکات قابل توجه:

• ایستگاه‌های صلواتی در ابتدا برای پذیرایی از رزمندگان در دوران جنگ تحمیلی راه اندازی شدند.
• اولین ایستگاه صلواتی در قم در اوایل دهه شصت در خیابان 19 دی (باجک) راه اندازی شد.
• این ایستگاه‌ها به سرعت در سایر نقاط شهر گسترش یافته و به مناسبت‌های مختلف مذهبی و ملی برگزار می‌شوند.
• در گذشته، فرستادن صلوات توسط مردم و متصدیان ایستگاه‌ها جزئی از آداب و رسوم این ایستگاه‌ها بود.

بازنویسی متن رسول خامه یار