پارسا کارشناسی ارشد 1389
موضوع: زمین شناسی
پدیدآور: فرشته عابدی 
استاد راهنما: علی اصغر مریدی فریمانی
 استاد مشاور: شهرام کارگر 
استاد مشاور: محمدمهدی خطیب
دانشگاه بیرجند، دانشکده ادبیات و علوم انسانی

چکیده

منطقه مورد مطالعه در جنوب شرقی زون ساختاری زاگرس قرار دارد. این محدوده در جنوب خمیدگی شمالی-جنوبی تراست اصلی زاگرس و زون برشی دهشیر واقع شده است. ویژگی‌های هندسی و جنبشی ساختارهای اصلی و رسوبات دوران چهارم در منطقه مورد بررسی قرار گرفته شده اند.. ساختارهای اصلی به دو دسته چین‌ها و شکستگی‌ها تقسیم شده‌اند. روند و ساز‌و‌کار گسل‌ها، نوع و روند درزه ها در شکستگی‌ها، اثر محوری و جهت خمش در چین‌ها و همچنین جنس و ضخامت توالی رسوبات مورد بررسی قرار گرفته شده اند. تحلیل ساختارهای منطقه نشان داد که: روند غالب گسل‌های راستالغز راستگرد تقریبا N-S و گسل‌های راستالغز چپگرد با ENE-WSW، گسل‌های معکوس با روند NW-SE می باشد. شیب برخی از گسل های معکوس در جهتSW می‌باشد. این جهت شیب برخلاف جهت عمومی شیب گسل‌ها در زون ساختاری زاگرس (NE) می باشد. این باعث حذف یال شمال شرقی برخی چین های منطقه با روند NW-SE شده است. گسل‌های معکوس موازی، چین خوردگی مرتبط با آنها، تغییر در توالی رسوبات در عمق و تفاوت رسوبات سطحی در مناطق مجاور در قسمت ده خیر یک منطقه فشارشی محلی در این قسمت را نشان دادند. ساختار‌ها در شمال منطقه در محدوده ایج و سلطان شهباز از جمله گسل‌های نرمال با روند غالب ESE-WNW، گرابن‌ها، درزه‌های کششی و توالی ریز شونده رسوبات با گرد شدگی و نظم کم یک محیط کششی محلی را نشان دادند. خمش‌های شمالی -جنوبی و خاوری-باختری مشاهده شده در چین‌های منطقه با روند غالب NW-SE به ترتیب در اثر گسل‌های راستا لغز با روندهای تقریبا شمالی-جنوبی و خاوری-باختری می‌باشند. همچنین رخنمون‌ سازند‌های قدیمی با آرایش پلکانی در قسمت مرکزی منطقه در اثر گسل‌های راستا لغز می‌باشند. تحلیل و ایجاد ارتباط منطقی بین ساختارها و شواهد برداشت شده همگی موید اثر جنبش راستا لغز راستگرد در منطقه داراب می‌باشند که باعث ایجاد روندهای ساختاری متفاوت در زون ساختاری زاگرس در این منطقه شده‌اند.