چهارشنبه 6 تیر ,1375 26 ژوئن ,1996 سال چهارم , شماره 1003

ابرز باخ اخیرا سعی در استفاده بیشتر از روشنایی, نور و مکانهای
خالی در تابلوهایش را دارد
هارت ویگ ابرزباخ, نقاش اهل لایپزیگ, نقاشی را به عنوان همبستگی
ضدامپریالیستی به تصویر کشانده است, او ازیوری گاگارین, فضانورد
روسی به عنوان سمبل آسمانی نیز در یکی دیگر از آثارش استفاده نموده
است.
به نوشته مجله اشپیگل ضربات سخت و تهورآمیز قلم در آثار این هنرمند
آلمانی نشانگر قدرت او در این کار است و کمتر کسی در آلمان شرقی به
پای او می رسد. او به جای نقاشی بر روی بومهای معمولی, از تخته چند
لای سه بعدی استفاده می کند. پیراهنی در حال پرواز, یکی دیگر از آثار
اوست و فاصله بین دو آستین آن که به صورت بال نشان داده شده است, از
یکدیگر هشت متر است. در واقع این تابلو به نوعی رستاخیز است و
نمایانگر بحرانی سخت. ابرزباخ درباره این تابلو می گوید: طرح این
تابلو مونتاژی است از پله های ساختمان یک سالن سخنرانی.
اما چند صدمتر دورتر از تابلوی همبستگی و در یک سرسرای شیشه ای
ساختمان جدیدالاحداث تلکام ,ابرزباخ جدیدترین تابلویش را بر دیوار
نصب کرده مردی در ماه, اثری که به صورت داس نشان داده شده وروکشی
ضمیرگونه بر روی آن کشیده شده است. این تابلو نیز مانند کارهای قبلی
او, انگیزه دوباره اش را به عروج نشان می دهد و این بارابرزباخ, هدف
از ساختن چنین اثری را تنها به خاطر ارتباطات فکری شخصی بیان می کند
و نه به خاطر انگیزه های سیاسی. در واقع ماهیت تلکام, او را به
دوران کودکیش مرتبط می کند. با نگاهی به ماه, او به گذشته اش برمی گردد
و به دوران کودکیش متصل می شود. او می گوید: جهان, من هستم. این نقاش
اهل آلمان, برای اینکه بتواند شهرت و اعتبار آلمان شرقی را همچنان
تحت نظم و ترتیب قرار دهد, همیشه فردی متمرد و سرکش بوده است. او
ترجیح می دهد از فرهنگ خالصی که دارای اهمیتی فراوان است. مراقبت
نماید و به همین خاطر فروش آثارش در غرب رو به افزایش است. در حال
حاضر این مرد فاتح مجموعه آثارش را که شامل 110 تابلو و آثار
پلاستیکی از سه دهه اخیر می باشد, در موزه لایپزیگ به نمایش گذاشته
است: قدرتی از سرعت رنگها, تصاویر پرمعنی و مجموعه ای از علاقه مندیها
و رویاها.
هرویگ گوراچ, مدیر موزه لایپزیگ, به یکی از آثارابرزباخ, سه سالن
پیاپی و طولانی را اختصاص داده است و می گوید این کار برای هنرمندی
است که به خاطر دست یابی به حق و حقوق و به عنوان یک هنرمند میهن پرست
دست کم گرفته شده است. این شهروند پیر, از زمان جنگ, بدون داشتن
خانه ای شخصی و فقط با پرداخت اجاره ای در محل قدیمی اداره قضایی
هیتلر که در حال حاضر اداره قضایی جمهوری فدرال آنجا را به تصرف
خواهد در آورد, زندگی را می گذراند. او باید سال آینده این مکان را
تحویل دهد. ولی قبل از آن می تواند در یکی از ساختمانهای موزه به طور
موقت بماند. او در این مکان و در میان فضایی تنگ و کوچک دوازده
تابلوی کشیده و دراز را به نام هدیه به شیلی , ( 1974 ) در روی زمین
قرار داده است. آنها به صورت تابوتهای قربانیان کودتای شیلی ساخته
شده اند و به نظر می رسد که این اثر برای موزه نظامی درسدن نیز زمخت و
خشن باشد. با این وجود, این اثر که بیانگر خونریزیهای آن زمان است,
هنر نقاشی ابرزباخ را در دوران جوانیش بازگو می کند و به همین دلیل
برنهارد هاینریگ, معلم نقاشی ابرزباخ در لایپزیگ از او به عنوان
جانشین خودش یاد می کند و همین مسئله باعث خشم جوانان شده است.
در سال ,1992 ابرزباخ, تابلوی کاسپار, را در فضایی به مساحت 12
مترمکعب قرار داده, او بیهوده سعی داشت تا در خاطراتی از سفر به
ژاپن ماجرای قربانی شدن کاسپار را در کوه آتشفشان به صورت رسمی نشان
دهد.
او به خاطر استفاده از مواد روغنی و کولاژ برای روکش نمودن نقاشی ها,
یاصندلی های باغ وحتی استفاده از کاغذ دیواری, زندگیش را به خطر
انداخته است.
ابرزباخ, اخیرا سعی در استفاده بیشتر از روشنایی, نور و مکانهای
خالی در تابلوهایش را دارد. ابرزباخ وارث نقاشی آلمان شرقی است و
ازاین مسئله بر خود می بالد.
ترجمه واحد رسانه های خارجی