روزنامه دنیای اقتصاد، سه‌شنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۳، شماره ۶۰۳۴

افزایش روزافزون مصرف انرژی و استفاده بی رویه از سوخت های فسیلی، استفاده از منابع تجدیدپذیر را روز به روز پر اهمیت تر می کند. از منابع تجدیدپذیر می توان به انرژی باد، خورشید، جریانات دریایی و جزر و مدی، انرژی امواج، انرژی گرمایی- اقیانوسی، انرژی حاصل از گرادیان شوری آب ها و سایر انرژی ها اشاره کرد. انرژی بادی فراساحلی، یک منبع انرژی پاک و تجدیدپذیر است که با استفاده از نیروی باد در فراساحل به دست می آید، جایی که به دلیل نبود موانع، باد به سرعت بالاتر و ثابت تری می وزد. پتانسیل بالای آن، هم در سطح اجتماعی-اقتصادی و هم در سطح زیست محیطی، آن را به یکی از منابع تجدیدپذیر تبدیل می کند که نقش مهمی در فرآیند کربن زدایی خواهد داشت.

براساس یک گزارش، ساکنان نیوانگلند می توانند تا پایان دهه به میزان 55 دلار در سال در قبض برق خود صرفه جویی کنند، زیرا با توجه به پیشرفت های صورت پذیرفته به تدریج برق بادی فراساحلی بیشتری وارد شبکه برق این منطقه می شود. نیو انگلند ناحیه ای از مناطق جغرافیایی و فرهنگی ایالات متحده آمریکا واقع در شمال شرق این کشور که متشکل از شش ایالت رود آیلند، کنتیکت، ورمانت، ماساچوست، مین و نیو همپشایر است. گزارش سیناپس انرژی اکونومیکس، نشان می دهد که باد فراساحلی با پشت سر گذاشتن برق تولید شده توسط نیروگاه های سوخت فسیلی گران تر، منجر به صرفه جویی در سراسر این منطقه می شود.

تاثیرات بر صورت حساب مشتریان به ویژه در زمستان بیشتر است، زمانی که بادها در قوی ترین شرایط خود قرار دارند و قیمت های گاز طبیعی که توسط شبکه خط لوله محدود نیوانگلند هدایت می شود، در بالاترین حد خود است. ملیسا وایتد، نایب رئیس سیناپس در یک کنفرانس خبری گفت: باد دریایی به عنوان پرچینی در برابر نوساناتی که در قیمت گاز طبیعی می بینیم عمل می کند. تجزیه و تحلیل سیناپس نشان داد که به رغم افزایش اخیر قیمت قرارداد باد فراساحلی به دلیل مشکلات زنجیره تامین و تورم، صرفه جویی قابل قبولی در قبوض برق منطقه وجود خواهد داشت.

توسعه این پروژه در سواحل رودآیلند آغاز می شود. این گزارش در حالی منتشر می شود که ساخت وساز اولین مزرعه بادی فراساحلی در مقیاس کاربردی آغاز شده است که برق رود آیلند را تامین می کند. ماه گذشته، توسعه دهندگان یعنی شرکت های Ørsted و Eversource شروع به نصب زیرساخت ها برای پروژه ای موسوم به Revolution Wind کردند، پروژه ای با 65 توربین که 400 مگاوات ظرفیت الکتریکی را به رود آیلند و 304 مگاوات باقی مانده را برای ایالت کنتیکت تامین می کند.

ساخت وساز توسعه این انقلاب بادی به دنبال ساخت موفقیت آمیز در سال 2016 اولین مزرعه بادی فراساحلی در ایالات متحده، یک پروژه آزمایشی 30 مگاواتی است که در آب های ایالت رودآیلند در نزدیکی بلاک آیلند واقع شده است. از زمانی که مزرعه بادی بلاک آیلند راه اندازی شد، پروژه های بادی فراساحلی بیشتری در امتداد ساحل شرقی دنبال شد که شامل مزرعه بادی ساوت فورک که امسال برای تامین برق لانگ آیلند به بهره برداری کامل رسید و وینیارد ویند که سال گذشته شروع به ارسال مقداری نیرو به ماساچوست کرد، می شود.

طبق گزارش سیناپس، ایالت های ماساچوست، کنتیکت و رود آیلند در مجموع قصد دارند تا سال 2030 بالغ بر 9هزار مگاوات باد دریایی تولید کنند. این گزارش همچنین تخمین زده است که توسعه همه 9هزار مگاوات باد فراساحلی، انتشار گازهای گلخانه ای در نیوانگلند را تا 42 درصد کاهش می دهد و 362 میلیون دلار برای سلامت عمومی به دنبال خواهد داشت.

تا سال 2022، مجموع ظرفیت جهانی نیروگاه بادی فراساحلی بالغ بر 64.3 گیگاوات بود. کشورهای چین با سهم 49 درصدی، بریتانیا 22 درصدی و آلمان 13 درصدی، بیش از 75 درصد از ظرفیت نصب شده جهانی را به خود اختصاص می دهند. پروژه 1.4 گیگاواتیHornsea Project در بریتانیا بزرگ ترین مزرعه بادی فراساحلی جهان بود. از پروژه های دیگر در مرحله برنامه ریزی و مراحل مقدماتی می توان از داگر بنک در بریتانیا با 4.8 گیگاوات و Changhua در تایوان با 2.4 گیگاوات نام برد.

هزینه تولید برق فراساحل از نظر تاریخی بالاتر از هزینه های خشکی بوده است، اما هزینه های این فناوری در سال 2019 به 78 دلار در مگاوات ساعت کاهش یافت و از نظر قیمت رقابتی، انرژی بادی فراساحلی در اروپا در سال 2017 با منابع انرژی رایج همگام شد. به طور کلی تولید باد فراساحلی در دهه 2010 بیش از 30 درصد در سال رشد کرد. از سال 2020، نیروی بادی فراساحلی بخش مهمی از تولید برق شمال اروپا شد، اگرچه کماکان کمتر از یک درصد از کل تولید برق جهان باقی مانده بود. مزیت بزرگ نیروی بادی دریایی در مقایسه با نیروی بادی خشکی، ضریب ظرفیت بالاتر آن است، به این معنی که نصب با ظرفیت مشخص، برق بیشتری را در سایتی با باد سازگارتر و قوی تر تولید می کند که معمولا در فراساحل و فقط در نقاط بسیار کمی از خشکی یافت می شود.

سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) پیش بینی کرد که نیروی بادی فراساحلی تا سال 2030 سهمی 8درصدی از اقتصاد اقیانوس ها خواهد داشت و صنعت آن 435 هزار نفر را استخدام خواهد کرد که ارزش آن به 230 میلیارد دلار خواهد رسید. کمیسیون اروپا انتظار دارد که انرژی باد فراساحلی در آینده اهمیت فزاینده ای پیدا کند، زیرا باد فراساحلی بخشی از قرارداد سبز این منطقه است. توسعه پتانسیل کامل انرژی بادی فراساحلی اروپا یکی از اقدامات کلیدی در بخش انرژی پاک قرارداد سبز است. تا سال 2050، انتظار می رود که ظرفیت نصب شده نیروگاه بادی فراساحلی به 1550 گیگاوات در مقیاس جهانی برسد، در مقایسه با ظرفیت سال 2017 که معادل 80برابر افزایش است.