در یک مقاله تحقیقی پیرامون سینمای صهیونیستی، به جایگاه سینما به عنوان یک اسلحه تهاجمی علیه فرهنگ و حیثیت مسلمانان و فلسطینی ها از منظر رژیم نژادپرست صهیونیستی پرداخته شده است . در این تحقیق که با نام «اختاپوسی به نام سینمای اسرائیل » انتشار یافت، به استفاده ابزاری از داستان های عهد قدیم که یهود را به عنوان ملت برگزیده خدا معرفی می کند، در سینمای اسرائیلی اشاره می کند . سینمای اسرائیل با ربط دادن این داستان ها با آموزه ها و ادعاهای دروغین صهیونیستی، به تبلیغ آن ها دامن می زند .

سوژه سینمایی دیگر، استفاده از احساس گناه آلمان ها و ملت های غربی در رابطه با افسانه نسل کشی یهود توسط نازی ها است . رژیم صهیونیستی جهت ایجاد شرایط روانی و عاطفی برای جلب کمک های مالی و اقتصادی، سالانه دو تا سه فیلم با همین سوژه تولید می کند . از دیگر سوژه های معمول در سینمای اسرائیل، توجیه اشغالگری صهیونیست ها می باشد . سینمای اسرائیل از ویژگی هایی برخوردار است که از مهم ترین آن ها می توان به سه ویژگی اشاره کرد: نشان دادن فلسطینی ها به عنوان تروریست، مزدور نشان دادن مبارزان فلسطینی و ارتباط آنان با نازی ها و مراکز خارج از فلسطین; سومین ویژگی سینمای اسرائیل نسبت دادن یک سری دلاوری ها و صلابت های ادعایی به جنگجویان صهیونیستی است .