مقدمه:

در دوران حکومت تیموریان، به ویژه در زمان شاهرخ، هرات به عنوان پایتخت تیموریان، به مرکز شکوفایی هنر و فرهنگ تبدیل شد. در این دوره، مکتب‌های مختلف خوشنویسی در هرات شکل گرفتند و هنرمندان برجسته‌ای در این زمینه ظهور کردند.

نقش تصوف در پیدایش مکتب رزه:

در کنار حمایت شاهرخ از هنر و ادب، حضور و نفوذ تصوف، به ویژه طریقت نقشبندیه، در رونق هنر خوشنویسی نقش بسزایی داشت. بسیاری از خوشنویسان برجسته این دوره، از جمله میرعلی شیر نوایی، عبدالرحمن جامی و کمال‌الدین بهزاد، از مریدان و پیروان طریقت نقشبندیه بودند.

مکتب رزه:

یکی از مکتب‌های خوشنویسی که در این دوره شکل گرفت، مکتب رزه بود. رزه، روستایی در نزدیکی باخرز در خراسان رضوی امروزی، بود که به عنوان یکی از مراکز مهم طریقت نقشبندیه شناخته می‌شد.

بزرگان مکتب رزه:

از جمله خوشنویسان برجسته مکتب رزه می‌توان به محمد بن قاسم شادیشاه، احمد مشهدی، میر محمد حسین باخرزی و محمد علاءالدین اشاره کرد.

ویژگی‌های مکتب رزه:

مکتب رزه به خطوط نستعلیق و شکسته نستعلیق شهرت دارد. این خطوط به دلیل ظرافت، زیبایی و استفاده از حرکات موزون و موزون، از جمله خطوط شاخص خوشنویسی ایرانی به شمار می‌روند.

آثار مکتب رزه:

خوشنویسان مکتب رزه، آثار متعددی از خود به یادگار گذاشته‌اند که در کتابخانه‌ها و موزه‌های مختلف جهان نگهداری می‌شوند. از جمله این آثار می‌توان به کتابت‌های نفیس قرآن، دیوان اشعار و کتاب‌های نفیس اشاره کرد.

تاثیر مکتب رزه:

مکتب رزه، نقش مهمی در تحول و تکامل خوشنویسی ایرانی داشته است. این مکتب، با ابداعات و ابتکارات خود، به غنای هنر خوشنویسی ایران افزوده است.