مجمع عمومی سازمان ملل متحد اخیراً قطعنامه‌ای را به منظور کاهش نابرابری در دسترسی به هوش مصنوعی به تصویب رسانده است. این قطعنامه که به ابتکار چین ارائه شده بود، از کشورهای توسعه‌یافته می‌خواهد تا با به اشتراک‌گذاری دانش، سیاست‌ها و فناوری، به کشورهای در حال توسعه در جهت بهره‌مندی از مزایای این فناوری نوین یاری برسانند.

در حالی که این قطعنامه گامی مثبت در جهت ترویج همکاری بین‌المللی در حوزه هوش مصنوعی تلقی می‌شود، برخی کارشناسان نیز نسبت به انگیزه‌های پشت پرده آن و چالش‌های اجرایی آن ابراز تردید کرده‌اند.

نقاط کلیدی:

• کاهش شکاف دیجیتال: هدف اصلی این قطعنامه، کمک به کشورهای در حال توسعه برای استفاده از هوش مصنوعی در جهت توسعه اقتصادی و اجتماعی است.
• انتقال فناوری و ظرفیت‌سازی: کشورهای توسعه‌یافته تشویق می‌شوند تا دانش، سیاست‌ها و فناوری‌های هوش مصنوعی را با کشورهای در حال توسعه به اشتراک بگذارند.
• مخالفت آمریکا: ایالات متحده علیرغم رأی مثبت به این قطعنامه، از اقدامات چین در حوزه هوش مصنوعی انتقاد کرده و آن را مغایر با روح این قطعنامه می‌داند.
• هژمونی فناورانه: برخی کارشناسان معتقدند که این قطعنامه تلاشی از سوی چین برای به چالش کشیدن هژمونی فناورانه ایالات متحده و غرب است.
• چالش‌های پیش رو: اجرای این قطعنامه با چالش‌های متعددی از جمله ملاحظات اقتصادی، ژئوپلیتیکی و نگرانی‌های امنیتی روبرو است.

آثار بالقوه:

• دموکراتیزه کردن هوش مصنوعی: این قطعنامه می‌تواند به گسترش دسترسی به هوش مصنوعی در سراسر جهان و بهره‌مندی بیشتر کشورها از مزایای آن کمک کند.
• کاهش تنش‌های ژئوپلیتیکی: همکاری در زمینه هوش مصنوعی می‌تواند به کاهش تنش‌ها بین کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه کمک کند.
• نوآوری: به اشتراک‌گذاری دانش و فناوری می‌تواند منجر به نوآوری‌های بیشتر در حوزه هوش مصنوعی شود.

با این حال، برای تحقق این اهداف، لازم است که کشورهای عضو سازمان ملل به تعهدات خود عمل کرده و با جدیت در جهت اجرای این قطعنامه تلاش کنند.