مقدمه:

در تاریخ 23 آبان 1392، فرصتی پیش آمد تا از نزدیک شاهد زیبایی و قدمت علم‌های قدیمی مسجد جامع طرخوران باشم. این علم‌ها که متعلق به سه خانواده‌ی قدیمی و اصیل محله بالا هستند، از جمله نمادهای ارزشمند فرهنگی و تاریخی این منطقه محسوب می‌شوند.

تاریخچه و قدمت علم‌ها:

بر اساس اطلاعات محلی، قدمت این علم‌ها به حدود 100 تا 150 سال می‌رسد. این علم‌ها متعلق به سه خانواده‌ی معروف به نام‌های عماد (خانواده بهرامی)، معزز (خانواده میرسپاسی) و بیب خدیجه (احتمالاً از خانواده حسابی) هستند.

ویژگی‌های خاص علم‌ها:

• قدمت: قدمت این علم‌ها و استفاده‌ی نسل به نسل از آن‌ها، نشان‌دهنده‌ی اهمیت و جایگاه ویژه‌ی آن‌ها در فرهنگ مردم منطقه است.
• زیبایی و ظرافت: طراحی و تزئینات این علم‌ها با دقت و ظرافت خاصی انجام شده و نشان از هنر و ذوق سازندگان آن‌ها دارد.
• نماد خانوادگی: هر یک از این علم‌ها نماد یک خانواده‌ی خاص بوده و به عنوان یک میراث ارزشمند از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است.

اهمیت فرهنگی و تاریخی:

• هویت بخش: این علم‌ها به عنوان نماد هویت و اصالت مردم منطقه محسوب می‌شوند.
• پیوند نسل‌ها: این علم‌ها پیوندی بین نسل‌های گذشته و حال ایجاد کرده و به انتقال ارزش‌ها و باورهای فرهنگی کمک می‌کنند.
• جذب گردشگر: این علم‌ها می‌توانند به عنوان یک جاذبه‌ی گردشگری برای معرفی فرهنگ و تاریخ منطقه مورد استفاده قرار گیرند.

پیشنهادات:

• ثبت در فهرست آثار ملی: ثبت این علم‌ها در فهرست آثار ملی، می‌تواند به حفاظت از آن‌ها کمک کند.
• مرمت و نگهداری: انجام اقدامات لازم برای مرمت و نگهداری از این علم‌ها، از جمله تعویض بخش‌های آسیب دیده و محافظت از آن‌ها در برابر عوامل محیطی.
• ایجاد موزه کوچک: ایجاد یک موزه کوچک در مسجد جامع طرخوران برای نمایش این علم‌ها و سایر اشیاء تاریخی، می‌تواند به معرفی بهتر تاریخ و فرهنگ منطقه کمک کند.
• برگزاری مراسم و جشنواره‌‌ها: برگزاری مراسم و جشنواره‌هایی با محوریت این علم‌ها، می‌تواند به افزایش آگاهی مردم نسبت به ارزش‌های فرهنگی آن‌ها کمک کند.

نتیجه‌گیری:

علم‌های قدیمی مسجد جامع طرخوران، نمادی از تاریخ، فرهنگ و هویت مردم این منطقه هستند. حفظ و نگهداری از این میراث فرهنگی، وظیفه همه ماست.