پارسا کارشناسی ارشد 1394
موضوع: معماری
پدیدآور: ماریه مطلبی
استاد راهنما: مهدی معینی 
استاد راهنما: مجید صالحی‌نیا
دانشگاه هنر اصفهان، دانشکده معماری و شهرسازی
چکیده

طراحی یک مسکن مناسب برای انسان در گرو شناخت عوامل متعددی می باشد. یکی از آن عوامل، شناخت فرهنگ و الگوی سکونت است. در هر منطقه الگوهای سکونت، راهنمایی برای معماران بوده است اما آنچه اکنون شاهد آن هستیم، تغییر در این الگوها و تخطی از نظم حاکم در آنهاست، به گونه ای که مسکن امروز حیات خود را از دست داده است.ضرورت بحث از اینجا شروع و مشخص می شود که مسکن با گذشت زمان با معضلی چون افزایش جمعیت و نیز کمبود زمین رو به رو شده است و به مرور ساخت مجتمع های مسکونی رواج یافت. شهر نجف آباد نیز از این امر مستثنی نیست. ولی ساخت و ساز مجموعه و یا تک پلاک های آپارتمانی در نجف آباد از الگوهای مسکن گذشته اقتباسی نکرده است و این موضوع موجب دلزدگی مردم این شهر شده و با بی میلی حاضر به سکونت در آنها می شوند.پرسشی که در این پژوهش قابل بررسی می باشد این است که چه راهکارهایی جهت همگام سازی معماری آپارتمان های این شهر با فرهنگ مردم نجف آباد می توان در نظر گرفت و چگونه از رشد افقی شهر برای جلوگیری از تخریب باغها جهت ساخت و ساز ها جلوگیری کرد. پس به نظر می رسد توجه به طراحی مجموعه های مسکونی در جهت ارتقای کیفیت زندگی که مربوط به دستیابی رضایت ساکنین از آپارتمان ها در شهر هایی نظیر نجف آباد امری ضروری می باشد و در این پژوهش هدف اولیه شناخت مشکلات موجود در آپارتمان های این شهر و سپس ارائه پیشنهاداتی برای بهبود رضایت ساکنین است.دراین راستا جنبه های نظری مرتبط استخراج و تدوین یک چهارچوب نظری در طراحی به عنوان جنبه کاربردی مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین با پژوهش میدانی در خانه ها و آپارتمان های این شهر سعی بر شناخت مشکلات و نیاز های مردم ساکن در واحدهای آپارتمانی شده است. در نهایت سعی شده مجموعه ای مسکونی مبتنی بر نیازها و اقتضائات امروز ساکنین طراحی شده است. هر چند برای یافتن پاسخ مناسب مطلوب نیاز به گذشت زمان و آزمون و خطاهای راه حل های پیشنهادی می باشد.