شخصیت‌های نامبرده به غیر از پرفسور ورجاوند همگی خیالی هستن. 
چن رو پیش یه رفیق قدیمی که رَفتَه بو تیرون بم تیلیفون زِه گفت داش ممد اینجور حرف زدن مایه ذلت قُمیاس.
اگه ایندفه اومدی تیرون یه کم حواستو جم کن من آبرو حیثیت دارم.
زدم  تو زِکّش گفتم تقی حال رفتی تیرون مال من چُ•••ی میایی؟ خوشِم نمیاد به لهجه شیرین قمی پَکِه بگی. 
بی‌مُلحظه (ملاحظه) بش واتیه زدم:
مگ من مث شمام میخاید بگید برید من میام  میگید (برین من میام) آخه کدوم قمی تا حالا گفته برین من میام یا به موال میگید توالت یا به اتول میگید اتوبوس.  
گف بکی بکی قسم منظور نداشتم. 
گفتم بُرو خیلی خودتو گم کردی. راس میگی برو از پرفسور ورجاوند بچه میدون میر یاد گیر. 
رفته آمریکا هنوز اصالتشو از دس نداده.
بش گفتم تقی خیلی اّدسِت دلخورم.
یادته با یه تُمُّون تو رودخونه دنبال ماهی ریزه می‌گشتی. می‌گفتی ننم زردی در اُورده. سکینه آردالاشی گفته با یِه ماهی ریزه قوت بده تا خوب شِه.
یادته تا شب چار تا سگ ماهی گرفتی بردی دادی به ننت خورد و بویِه زِه خوب که نشد هیچی یرقون گرفته بو. 
تقی یادته پول نداشتی بابات سَرتو با قیچی میزِه.
تقی یادته اَ مردسه (مدرسه) که میمَدی اَگُسنگی (گرسنگی) یه تیکه نون با کون پیاز و ترتیزک میلافوندی.
تقی یادته به گربه الجه موییه آب ریختی رو دَسّات بوک در اُوُردَ بو. هرچی دوا درمون کردی خوب نشد. آخرش سکین سلطان ملحم سیا و شاش بچه نابالغو قاطی کرد ریخ رو بوکا خوب شد.
تقی یادته چشمت سِ•••ده سلام شده بو یه کاس لکین دس گرفته بودی دنبال پشگل ماچُلاق میگشتی. اصغر خَرکُش تو حندق دلش برات سوخ پشگل ماچلاق بت داد.
یادته پاچاهاتو زده بودی بالا رفتی تو آب ولی خِشتَکت تر شدَه بو. ننت فک کِه شاشیدی دنبالت کِه در رفتی اومدی خونه ما. بازم برات بگم. 
تقی جون یادت باشه هر کُجی رفتی اصالتتو  اَدَّس نده. 
باباهه رفته آمریکا پرفسور ورجاوندو میگم بچه میدون میره استاد دانشگاهه ولی اصالتشو اَدَّس نداده.
شعر برام فرسیده اگ قول بدی دیگه از لهجه شیرین قمی انتقاد نکنی برات میرفسم.
دوتا اَ شعراش برات میگم تا حال بیایی:

آبوله دس فروشای دم میدون یادته 
چرخ تحافی دارای توی خیابون یادته

دورهم جم شدنای توشبا تا بوق سگ 
در سر کوچه ارک و دم شیخون یادته

ابوله 
اَبَسکه بی‌ریخ بودی ننت همیشه غصه داش
چجوری زنت بده با اون ریخ داغون یادته؟

نمدونی چه کیفی داش وختی که بارون می‌اومه

گال شورون کردنای به زیر نودون یادته

آتقی اگ اومدی قم بقیه شعر آق رضا ورجاوندو برات میخونم ولی من تعصبیم به لهجه قمی کار ندیشته باش.

محمد خاکدامن 
پسر حاج فتح‌الله نجار