پایتخت ایتالیا، رم، با یکی از بزرگترین چالش‌های خود دست و پنجه نرم می‌کند: بحران بی‌خانمانی. آمارها حکایت از آن دارند که بیش از ۲۲ هزار نفر در این شهر بدون سرپناه زندگی می‌کنند. این در حالی است که هزاران واحد مسکونی خالی در رم وجود دارد. این تناقض عمیق، نشان از ناکارآمدی سیستم‌های موجود و بحران عمیق مسکن در این شهر دارد.

علل ریشه‌ای بحران:

• افزایش بی‌رویه اجاره بها: سیاست‌های نادرست در حوزه مسکن و افزایش تقاضا برای اجاره مسکن، به ویژه در مناطق مرکزی شهر، باعث افزایش بی‌رویه اجاره بها شده است. بسیاری از خانواده‌ها و افراد کم‌درآمد دیگر توانایی پرداخت این اجاره‌ها را ندارند.
• تخلیه‌های اجباری: قوانین سختگیرانه تخلیه و افزایش تعداد پرونده‌های قضایی مربوط به تخلیه، باعث شده است که بسیاری از افراد خانه‌های خود را از دست بدهند و به جمع بی‌خانمان‌ها بپیوندند.
• کمبود مسکن اجتماعی: ساخت مسکن اجتماعی به اندازه کافی در رم انجام نشده است و این کمبود، یکی از دلایل اصلی بحران بی‌خانمانی است.
• بیکاری و فقر: افزایش نرخ بیکاری و فقر، به ویژه در میان جوانان، باعث شده است که بسیاری از افراد توانایی تأمین هزینه‌های زندگی، از جمله اجاره مسکن را نداشته باشند.
• بحران اقتصادی: بحران اقتصادی جهانی و تأثیرات آن بر اقتصاد ایتالیا، به ویژه در مناطق جنوبی، باعث شده است که بسیاری از افراد به رم مهاجرت کنند و به دلیل کمبود مسکن و فرصت‌های شغلی، بی‌خانمان شوند.

تأثیرات بحران بی‌خانمانی بر رم:

• افزایش جرم و جنایت: بی‌خانمان‌ها بیشتر در معرض خطر خشونت، سرقت و بیماری قرار دارند و این امر می‌تواند به افزایش ناامنی در شهر منجر شود.
• کاهش کیفیت زندگی: بی‌خانمانی باعث کاهش کیفیت زندگی افراد، افزایش استرس و افسردگی و در نهایت کاهش طول عمر می‌شود.
• افزایش هزینه‌های خدمات اجتماعی: هزینه‌های خدمات اجتماعی برای کمک به بی‌خانمان‌ها، مانند تأمین غذا، پوشاک و خدمات بهداشتی، به شدت افزایش یافته است.
• کاهش جذابیت گردشگری: وجود بی‌خانمان‌ها در مناطق گردشگری، می‌تواند تصویر منفی از شهر ایجاد کند و بر صنعت گردشگری تأثیر بگذارد.

راهکارهای پیشنهادی:

• افزایش ساخت مسکن اجتماعی: دولت و شهرداری رم باید در ساخت مسکن اجتماعی سرمایه‌گذاری بیشتری انجام دهند تا بتوانند به نیازهای اساسی بی‌خانمان‌ها پاسخ دهند.
• تنظیم بازار اجاره: دولت باید قوانینی را برای تنظیم بازار اجاره تصویب کند تا از افزایش بی‌رویه اجاره بها جلوگیری شود و حق دسترسی به مسکن برای همه افراد تضمین شود.
• حمایت از مستأجران: دولت باید قوانین را به نفع مستأجران تغییر دهد تا از تخلیه‌های خودسرانه جلوگیری شود و به مستأجران فرصت بیشتری برای پرداخت اجاره بها داده شود.
• حمایت از سازمان‌های غیردولتی: دولت باید از سازمان‌های غیردولتی که در زمینه کمک به بی‌خانمان‌ها فعالیت می‌کنند، حمایت کند.
• ایجاد برنامه‌های آموزشی و اشتغال‌زایی: برای کاهش فقر و بیکاری، باید برنامه‌های آموزشی و اشتغال‌زایی برای بی‌خانمان‌ها ایجاد شود.

نتیجه‌گیری:

بحران بی‌خانمانی در رم، یک مشکل پیچیده است که نیازمند راهکارهای جامع و بلندمدت است. همکاری بین دولت، شهرداری، سازمان‌های غیردولتی و بخش خصوصی برای حل این مشکل ضروری است. با اتخاذ سیاست‌های مناسب و سرمایه‌گذاری در حوزه مسکن، می‌توان به بهبود وضعیت بی‌خانمان‌ها در رم امیدوار بود.

آیا می‌خواهید روی جنبه خاصی از این موضوع بیشتر تمرکز کنیم؟ مثلاً مقایسه وضعیت رم با سایر شهرهای اروپایی، یا بررسی نقش تغییرات اقلیمی در افزایش بی‌خانمانی؟