✍️ جعفر خاندوزی- روزنامه‌نگار

سرانجام در روز یک‌شنبه گذشته ۲۱ مرداد، لیست پیشنهادی وزیران دولت چهاردهم به مجلس معرفی شد. هرچند از ابتدای رای‌آوردن آقای پزشکیان، در همه‌ی استان‌ها از جمله در استان گلستان گزینه‌های بسیاری از میان شخصیت‌ها و کنشگران مشهور و کمتر نامدار برای تصدی منصب استانداری مطرح شدند، اما بی‌گمان در هنگامه بررسی گزینه‌های پیشنهادی به هیات دولت برای تصدی مسوولیت استانداران، بازار گمانه‌زنی درباره مصادیق استانداری‌ها داغ‌تر خواهد شد.

اگر بخواهیم در استان گلستان، گروه‌ها و گرایش‌های فعال در بحث معرفی گزینه‌های استانداری را دسته‌بندی کنیم به سه دسته‌ی اصلی می‌رسیم. نخست ستادها، احزاب، گروه‌ها و شخصیت‌هایی هستند که یک یا نهایتا سه گزینه برای معرفی به عنوان استاندار را دارند. دیگری، آن‌هایند که اعتقاد دارند اگر استاندار غیربومی باشد و یا بخش عمده‌ای از سالیان خدمت و مدیریت خود را در استان نبوده باشد راحت‌تر می‌توان امید داشت که در استان وفاق ولو حداقلی ایجاد نماید؛ چرا که وامدار هیچ حزب و گروهی نیست. دسته سوم، منتظرانند؛ تا اولین استاندار دولت چهاردهم در استان منصوب گردد لیست سهم خود را از مدیریت‌های خرد و کلان استان از جلوی وی گذاشته و طلب کنند.

اما آیا واقعا انتخاب استاندار بومی برای استانی چون گلستان اهمیت جدی و تاثیرگذاری دارد؟ به نظر می‌رسد صددرصد تاثیرات مثبت بیشتری دارد، به دلایل عدیده از جمله:

۱- اگر به لیست اسامی استانداران گلستان از ابتدای استان شدن تا حال حاضر را نگاهی بیندازیم درخواهیم یافت که تقریبا نزدیک به ۵۰ درصد استاندارانی که تاکنون در استان بوده و یا استاندار کنونی، بومی‌اند. هرچند ممکن است برخی به عملکرد استانداران بومی نقد و انتقاد هم داشته باشند؛ اما تجربه استان و بسیاری از استان‌ها نشان داده است که نیروهای بومی در مجموع روند توسعه‌ی همه‌جانبه و متوازن استان را بیشتر و بهتر پیش برده‌اند.

۲- استاندار بومی به معنای شخصیتی که بخش مهمی از عمر و دوران خدمت خود را در استان گذرانده، طبعا با لایه‌های پیدا و پنهان اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و... آشناست و راحت‌تر می‌تواند به حل و فصل امور بپردازد و حتی با راه‌حل‌های بومی و منطقه‌ای به مرتفع نمودن مسایل و مشکلات کلی استان و مشکلات شهرستان‌ها اقدام نماید. بر همین اساس، استانداران غیربومی چون آمده‌اند در استان گلستان منصبی دندان‌گیر بگیرند و یا از غنایم مناصب جا نمانند چندان خود را درگیر مشکلات و بزنگاه‌های استان نکرده چون دوست ندارند آینده‌ی مدیریتی خود را مخدوش کنند. بدین جهت استانداران غیربومی و کمتر بومی در ایجاد وفاق و همدلی و رفع مشکلات بومی، «قطعا» ناموفق و بلکه بی‌کارنامه بوده‌اند.

۳- مهم‌تر از همه این‌که یک استاندار بومی، انگیزه و تعلق بیشتر و عمیق‌تری به توسعه و پیشرفت استان دارد لذا می‌کوشد از سویی همگرایی و هم‌افزایی بهتر و بیشتری با: رییس‌جمهور و تیم ایشان- نماینده ولی فقیه در استان- مجمع نمایندگان استان- مدیران گلستانی که مناصب ملی دارند- و کنشگران و موثران استان برقرار نماید.

۴- به احتمال زیاد تا چند روز دیگر همه وزرا و وزیر کشور از مجلس رای اعتماد گرفته و تا یکی دو ماه دیگر، استانداران کشور نیز انتخاب می‌شوند. خوب است همه احزاب و شخصیت‌های استان با همدلی و وفاق بیشتر دست به دست بهم دهند و از بین گزینه‌های موجود، بهترین و یا خیرالموجودین آن‌ها را انتخاب و به هیئت دولت جهت تصدی استانداری گلستان معرفی کنند و نگذارند دیگران سر سفره‌ی شام و گعده‌های چنان و چنین برایمان استاندار انتخاب کنند.