در جزیره سنت‌کیتس واقع در بهشت گرمسیری کارائیب، گروهی از میمون‌های گونۀ وروت به خاطر علاقه‌شان به مصرف الکل شهرت یافته‌اند. این میمون‌ها به دلیل رفتارهایی که شبیه به انسان‌های مست نشان می‌دهند، مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته‌اند.

تاریخچه مصرف الکل در این جزیره به زمان مهاجرت اروپایی‌ها برمی‌گردد که با خود مهارت‌های تولید نیشکر و الکل تقطیر شده رام (Rhum) را به کارائیب آوردند. پسماندهای کارخانه‌های تقطیر، شامل نیشکر تخمیر شده، در مکان‌هایی رها می‌شدند که میمون‌های محلی به آنها دسترسی داشتند. به تدریج، این میمون‌ها با طعم الکل آشنا شدند و به سمت بارها و استراحتگاه‌های محلی حرکت کردند تا نوشیدنی‌های الکلی را بنوشند.

شباهت‌های قابل توجه بین رفتار این میمون‌ها و انسان‌های مست عبارتند از:

سطوح مختلف تحمل: درست مانند انسان‌ها، برخی از این میمون‌ها مقدار زیادی الکل می‌نوشند بدون اینکه علائم واضحی از مستی نشان دهند، در حالی که دیگران پس از چند جرعه گیج می‌شوند و تلوتلو می‌خورند.

الگوهای اجتماعی برای نوشیدن: برخی میمون‌ها به صورت گروهی مشروب می‌نوشند، مشابه رفتارهای اجتماعی در انسان‌ها، در حالی که دیگران ترجیح می‌دهند تنها نوشیدنی خود را مصرف کنند.

اعتیاد و اعتدال: برخی از میمون‌ها ممکن است به الکل وابسته شوند، در حالی که دیگران اعتدال بیشتری نشان می‌دهند یا بطور کلی از الکل اجتناب می‌کنند.

اثرات صبحگاهی نوشیدن الکل: «خماری» نیز در این میمون‌ها مشاهده شده است. برخی از آنها پس از نوشیدن زیاد در شب، رفتارهایی مشابه با خماری انسان‌ها از خود نشان می‌دهند و به دنبال آب یا میوه‌های شیرین هستند تا از بدمستی خود بکاهند.

نکته آخر این است که هر چه میمون الکلی‌تر باشد، احتمال اینکه رهبر گروه شود و دیگران از او پیروی کنند، بیشتر می‌شود.