🔹 روش ورودی قابل فهم (CI): یادگیری زبان به این روش مشابه با روشی است که نوزادان زبان مادری خود را یاد می‌گیرند. این روش به معنای قرار گرفتن در معرض زبان به طور مداوم و تعامل با افرادی است که به آن زبان صحبت می‌کنند.

🔹 تفاوت یادگیری و فراگیری: «یادگیری» معمولاً به معنای حفظ فهرست‌های واژگان و قواعد دستور زبان است، در حالی که «فراگیری» به معنای یادگیری زبان از طریق تعامل و گوش دادن به آن زبان است. در این روش، مغز به طور ناخودآگاه زبان را یاد می‌گیرد.

🔹 نوزادان و یادگیری زبان: نوزادان به طور طبیعی الگوهای آماری زبان را شناسایی می‌کنند و زبان مادری خود را از طریق تعاملات روزمره و بدون نیاز به حفظ کردن قواعد یاد می‌گیرند. والدین با استفاده از «گفتار معطوف به نوزاد»، که شامل صحبت کردن با لحن و کلمات ساده است، به یادگیری زبان نوزادان کمک می‌کنند.

🔹 یادگیری زبان با روش CI برای بزرگسالان: برای بزرگسالان، روش ورودی قابل فهم شامل یافتن محتوای قابل فهم به زبان مقصد است که هم قابل درک و هم لذت‌بخش باشد. این می‌تواند شامل ویدیوهای یوتیوب، پادکست‌ها، و دوره‌های آنلاین باشد.

🔹 چالش‌های یادگیری زبان در بزرگسالی: بزرگسالان معمولاً فرصت کمتری برای غوطه‌وری در زبان دارند و بیشتر به یادگیری از طریق کلاس‌ها یا منابع خودآموز می‌پردازند. روش CI می‌تواند به عنوان جایگزینی برای این غوطه‌وری عمل کند، اما به اندازه غوطه‌وری کامل مؤثر نیست.

🔹 زمان مورد نیاز: برای رسیدن به سطح پیشرفته در زبان جدید، تخمین‌ها نشان می‌دهد که حدود ۶۰۰ ساعت ورودی نیاز است. این هنوز با مهارت یک زبان مادری برابری نمی‌کند، اما می‌تواند به یادگیری مؤثر زبان کمک کند.

این روش به بزرگسالان این امکان را می‌دهد که با قرار گرفتن در معرض مداوم زبان، بدون نیاز به روش‌های سنتی و سخت‌گیرانه، زبان جدیدی را بیاموزند.