سنگک و بلبلی، دو عنصر خوراکی مهم و شناخته‌شده در قم هستند که سابقه‌ای طولانی در این شهر دارند. بُلبُلی، یک خوراک سنتی از نخودهای دو پوسته و بسیار سخت‌پز است که قمی‌ها آن را بیشتر به عنوان صبحانه مصرف می‌کنند. این خوراک محلی که قدمتی چندصدساله دارد، با کره محلی، ادویه گلپر و کمی آبلیمو سرو می‌شود و از لحاظ مقوی بودن، برای بسیاری از خانواده‌ها اهمیت ویژه‌ای داشته است.

جارچیان قدیمی قم: سنگکی‌ها
سنگکی‌ها نیز از دیگر نمادهای قدیمی قم هستند. این دست‌فروشان قدیمی، با دیزه‌های گِلی پر از سنگک، روزهای پاییزی و زمستانی قم را پر می‌کردند و با جملات مخصوص به فروش سنگک می‌پرداختند. صدای آشنای «بَه بَه سنگک خورا» یا «جمال علی و آلش صلوات» که به شیوه‌ای جالب و در فراز و فرودهای خاص بیان می‌شد، مردم قم را از صبح زود برای خرید این خوراک خوشمزه و گرم بیدار می‌کرد.

سنگک و بُلبُلی، خوراکی‌های هویتی قم
هرچند که سنگک قم به ثبت ملی رسیده، اما بلبلی هنوز در مسیر ثبت این عنوان قرار نگرفته است. این خوراکی‌ها که بخشی از هویت فرهنگی و تاریخی قم را تشکیل می‌دهند، در حال انقراض هستند. سنگکی‌ها و بلبلی‌فروشان قم، هرچند که به عنوان دوره‌گردان قدیمی شهر شناخته می‌شوند، اما نمادی از سنت‌ها و فرهنگ غذایی این شهر محسوب می‌شوند.

حفظ نمادهای شهر قم
باید توجه داشت که این دست‌فروشان و نمادهای فرهنگی نباید به بهانه‌هایی نظیر سد معبر نادیده گرفته شوند. حفظ این عناصر هویتی و ثبت آن‌ها، برای حفظ تاریخ و فرهنگ قم ضروری است. به نظر می‌رسد که شهرداری و نهادهای مرتبط، باید راهکارهایی را برای حمایت از این مشاغل قدیمی و سنتی در نظر بگیرند تا بلبلی و سنگک به عنوان نمادهای قم از بین نروند.