🔹 هنر سفالگری کوهمیتگ در گذشته بیشتر توسط زنان سفالگر شکل گرفته بود و بعدها مردان روستا نیز به این هنر روی آوردند. امروزه سفالگران برجسته‌ای چون خانم نورملک صالحی، آقای عبدالله دهقانی فجر و حیدر نورالهی و دیگر افراد طایفه قمبارزاده به این هنر مشغول‌اند و سفالگری را از پیشکسوتان این حرفه آموخته‌اند.

🔹 عبدالله دهقانی فجر که هنر سفالگری را از استاد جعفر آموخته است، به همراه همسرش نورملک صالحی علاوه بر تولید سفال، در سال‌های اخیر با حمایت اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان سرباز، به آموزش سفالگری مشغول‌اند. آموزش آن‌ها بر روش‌های بومی و سنتی سفالگری بلوچستان و کوهمیتگ مبتنی است.

🔹 بی‌بی کَپود یکی از سفالگران برجسته‌ای است که نقش مهمی در زنده نگه داشتن میراث سفالگری کوهمیتگ داشته و با آموزش آن به فرزندان و دیگر علاقه‌مندان، این هنر را حفظ کرده است. او سفالگری را حدود دو قرن پیش از پدرش استاد گُل‌محمد آموخته بود که خود سفالگری توانمند و مشهور بود.

🔹 فرزندان و نوادگان گل‌محمد و بی‌بی کبود به دلیل فعالیت‌هایشان به قمبارزاده معروف شدند و نقش عمده‌ای در سفالگری روستای کوهمیتگ داشته‌اند. استاد لعل‌محمد، فرزند گل‌محمد و یکی دیگر از سفالگران مشهور، در سال ۱۳۷۴ درگذشت و از خانواده او گل‌بی‌بی، عبدالباسط، عبدالرحمن ناصری‌نژاد، غلام‌محمد، محمد انصاری، نوربخش و خالد یعقوبی همچنان این هنر را ادامه می‌دهند.

🔹 حاجی جان‌محمد، لعل خان، سعید و خیرمحمد دهقانی نیز از سفالگران پیشکسوت روستای کوهمیتگ هستند که هر یک در حفظ و زنده نگه داشتن این هنر تلاش کرده‌اند.

🔹 عبدالرحمن ناصری نژاد به نقل از پدرش لال محمد بیان می‌کند که سفالگری در این روستا نسل به نسل از گذشته به ارث رسیده است. او روایت می‌کند که یکی از اجدادشان از شهرستان میناب به این منطقه سفر کرده و پس از دیدن شرایط مناسب برای سفالگری، به ترویج این هنر پرداخته است. سفالگران این روستا برای تأمین نیازهای مردم اطراف ایرانشهر، بمپور و دیگر نواحی به این مناطق سفر می‌کردند.

🔹 کوره‌های پخت سفال در این منطقه، به دلیل دسترسی آسان به هیزم و مواد اولیه، در هر کجای بلوچستان قابل برپایی بوده و به این صنعت کمک کرده است. بلوچ‌ها به سفال کپل می‌گویند و با مبادله آن با محصولات کشاورزی، به نوعی مبادله کالا به کالا انجام می‌دادند. بنابراین، سفالینه‌های بلوچ علاوه بر بعد فرهنگی، به عنوان یک کالای اقتصادی در میان این قوم دادوستد می‌شد.