مسجد مکی زاهدان با ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود یکی از مهم‌ترین مساجد جهان اسلام به شمار می‌رود. این مسجد که ظرفیت حدود 55,000 نفر و مساحت 33,000 متر مربع را داراست، با 53 گنبد و مناره‌های بلندش به عنوان بزرگ‌ترین سازه معماری شهر زاهدان شناخته می‌شود. گنبد اصلی مسجد ارتفاعی 46 متری دارد و چهار مناره آن به ارتفاع 95 متر برجسته‌ترین ویژگی‌های بصری آن هستند.

این مسجد، که به دست مولانا عبدالعزیز ملازاده در سال 1353 تأسیس شد، در ابتدا فقط 600 متر مربع زیربنا داشت. با توسعه آن در سال 1390، مسجد مکی به پانزدهمین مسجد بزرگ جهان و سومین مسجد بزرگ ایران پس از حرم امام رضا (ع) و مسجد جمکران تبدیل شد.

گلدسته‌های مسجد، این سازه را در فهرست بزرگ‌ترین سازه‌های ایران قرار داده و آن را به نگین زاهدان معروف کرده‌اند. بودجه ساخت مسجد عمدتاً از کمک‌های مردم بلوچ و اهل سنت تأمین شده و هیچ سازمان دولتی در تأمین هزینه‌ها نقش نداشته است.

بررسی معماری مسجد مکی:

این مسجد با معماری عثمانی، که نسخه به‌روز شده معماری سلجوقیان ایران است، طراحی شده و تحت تأثیر سبک‌های ایرانی، بیزانس و بالکان قرار گرفته است. نمونه‌هایی از این نوع معماری را می‌توان در مسجد فاتح سلطان محمد (از لحاظ معماری داخلی) و مسجد چاملیجا (از لحاظ معماری خارجی) مشاهده کرد.

علاوه بر معماری عثمانی، سبک معماری بلوچی نیز به وضوح در طراحی مسجد دیده می‌شود. گنبدهای مسجد با الهام از گنبدهای مسجد جامع تاریخی تیس ساخته شده‌اند و رنگ‌ها و جزئیات در پنجره‌ها، محراب، ستون‌ها و طاق‌ها، برگرفته از معماری بومی بلوچستان است.

مسجد مکی نماد اتحاد و همگرایی قومی در منطقه است و سالانه بیش از 8 هزار گردشگر داخلی و خارجی از کشورهای مختلف مانند استرالیا، عمان، امارات، کانادا و پاکستان را به خود جذب می‌کند.