تحقیقات جدید نشان می‌دهد که نزدیک به نیمی از پزشکان و کادر درمانی در محیط‌های کاری خود با آزار و اذیت جنسی از سوی بیماران مواجه می‌شوند. با این حال، بسیاری از این حوادث به دلیل نداشتن روش‌های گزارش‌دهی کارآمد یا عدم آگاهی از نحوه محافظت از خود، گزارش نمی‌شوند.

اعضای کادر درمانی معمولاً در معرض تجربه‌ آزارهای کلامی جنسی هستند که می‌تواند در راهروهای بیمارستان‌ها یا در اتاق‌های معاینه رخ دهد. نتایج مطالعه‌ای گسترده که اخیراً در نشریه علمی Internal Medicine Journal منتشر شده، نشان می‌دهد که ۴۵ درصد از پزشکان گزارش کرده‌اند که توسط بیماران خود مورد آزار جنسی قرار گرفته‌اند.

این تحقیقشامل ۱۸,۸۰۰ پزشک از هفت کشور مختلف از جمله بریتانیا، کانادا، استرالیا و ایالات متحده بوده و به عنوان اولین بررسی در این مقیاس بزرگ محسوب می‌شود. کارولین کاماو میچل، نویسنده ارشد این مطالعه، این مسئله را به رابطه صمیمانه لازم میان پزشکان و بیماران در طی معاینه‌ها مرتبط می‌داند، که ممکن است گاه به سوء‌استفاده بیماران منجر شود.

علاوه بر این، بر اساس این مطالعه، شکافی جنسیتی در بروز این آزارها وجود دارد؛ به طوری که ۵۲ درصد از پزشکان زن و ۳۴ درصد از پزشکان مرد تجربه آزار جنسی را گزارش کرده‌اند.

گرچه کشورهای مختلف، مانند اسپانیا و جمهوری چک، دارای سیستم‌های نظارتی برای خشونت علیه کارکنان بهداشتی هستند، اما همچنان گزارش‌دهی این گونه موارد ناکافی است. پرسنل درمانی اغلب به دلیل مشغله زیاد فرصت کافی برای گزارش‌دهی ندارند و در بسیاری از موارد، ظرافت آزارها اثبات وقوع آن‌ها را دشوار می‌سازد.

در پاسخ به این وضعیت بحرانی، تشکل‌های پزشکی اروپا در صدد تدوین یک پرسشنامه استاندارد برای گزارش‌دهی و بررسی سوء‌استفاده‌های فیزیکی و کلامی از جمله آزار جنسی هستند. همچنین دانشجویان پزشکی خواستار آموزش‌های ویژه در مقابله با آزار جنسی شده‌اند تا بهتر بتوانند در محیط‌های حرفه‌ای خود از خود محافظت کنند.

بهبود روش‌های آموزشی و اجرایی در کنار توسعه رویه‌های گزارش‌دهی می‌تواند گامی موثر در مقابله با این معضل بزرگ باشد.