در حالی که اروپا به‌عنوان یکی از پیشرفته‌ترین و مرفه‌ترین مناطق جهان شناخته می‌شود، اما رفاه کودکان و نوجوانان در این قاره به ویژه در بریتانیا، با چالش‌های جدی مواجه است. گزارش انجمن کودکان در بریتانیا که ماه اوت منتشر شده است، نشان می‌دهد رتبه بریتانیا از نظر رفاه کودکان در میان کشورهای اروپایی در پایین‌ترین سطح قرار دارد.

این تحقیقات حاکی از آن است که ۲۵.۲ درصد از جوانان بریتانیایی از زندگی خود ناراضی هستند. بریتانیا در کنار لهستان و مالت پایین‌ترین جایگاه‌ها را از نظر رضایت جوانان به خود اختصاص داده‌اند، در حالی که فنلاند و دانمارک از کشورهایی با کمترین میزان نارضایتی هستند.

جک اونیل، یکی از مسئولان ارشد انجمن کودکان در بریتانیا، بر تاثیر عوامل اقتصادی و اجتماعی بر کاهش رضایت از زندگی جوانان تأکید کرده است. نابرابری‌های اقتصادی و افزایش هزینه‌های زندگی از جمله عواملی هستند که بر کاهش رفاه کودکان بریتانیایی اثر گذاشته‌اند. ۴۱ درصد از خانواده‌ها بیان کرده‌اند که قادر به تامین هزینه‌های فعالیت‌های فوق‌برنامه فرزندانشان نیستند و ۵۰ درصد کودکان نمی‌توانند در فعالیت‌های اجتماعی شرکت کنند.

علاوه بر مسائل اقتصادی، سلامت روانی و آموزشی نیز از موضوعات کلیدی محسوب می‌شوند. بیش از ۲۷۰ هزار کودک در انتظار دریافت خدمات پایه سلامت روان هستند و ۱۴.۳ درصد از جوانان بریتانیایی نسبت به تجربه‌های تحصیلی خود ابراز نارضایتی کرده‌اند. نگرانی‌ها در مورد امنیت مدرسه و زورگویی نیز به کاهش رفاه کودکان دامن زده است.

یونیسف نیز در گزارش خود اشاره کرده است که درصد نوجوانان اروپایی که از زندگی خود رضایت دارند در حال کاهش است. فقر، افزایش هزینه‌های مسکن و غذا از عوامل عمده تاثیرگذار بر کاهش رفاه کودکان و خانواده‌ها در سطح قاره اروپا به شمار می‌روند.

به گفته دکتر الی دان‌هیل از سازمان Eurochild، فقر نه‌تنها بر حال حاضر، بلکه بر آینده کودکان نیز تاثیر می‌گذارد. تغذیه نامناسب و مشکلات یادگیری از دیگر اثرات فقر بر کودکان است که به ایجاد استرس، اضطراب و افسردگی منجر می‌شود.

برای رفع این معضلات، جک اونیل بر لزوم اقدام دولت‌ها در جهت ارائه حمایت‌های روانی پیشگیرانه، اولویت دادن به رفاه کودکان و اصلاح محیط‌های آموزشی تاکید دارد. تعامل بیشتر دولت‌ها با سازمان‌های مردم‌نهاد و کودکان نیز به بهبود وضعیت رفاه کودکان کمک می‌کند.

این گزارش‌های تحلیلی نشان‌دهنده لزوم توجه بیشتر به سلامت و رفاه جوانان در سیاست‌های ملی و اروپایی است تا از افزایش نگرانی‌ها و مشکلات در میان نسل آینده جلوگیری شود.