دانشمندان به تازگی راز جذابیت نقاشی مشهور «دختر با گوشواره مروارید» را فاش کردند. این اثر هنری با استفاده از تکنیک‌های روانشناسی خاص، نگاه بیننده را به طور مداوم روی خود حفظ می‌کند. موضوعی که ممکن است به جذابیت آثار هنری معروفی مانند «مونالیزا» نیز بیفزاید.

در مطالعه‌ای که توسط شرکت علوم اعصاب Neurensics انجام شده، مشخص شد که این نقاشی با ایجاد یک «حلقه توجه پایدار» نگاه بیننده را می‌رباید. مارتین دی مونیک، یکی از بنیان‌گذاران این شرکت، اعلام کرد: «شما مجبورید به این نقاشی توجه کنید، حتی اگر نخواهید. این ذهن را به شکلی جادویی تسخیر می‌کند.»

در این پژوهش، ۲۰ شرکت‌کننده با استفاده از کلاه‌های مخصوصی که فعالیت‌های مغزی آن‌ها را ثبت می‌کرد و دستگاه‌های تعقیب چشم مورد آزمایش قرار گرفتند تا اثر نقاشی‌های مشهور بر ذهن بررسی شود. نتایج نشان داد که «دختر با گوشواره مروارید» از طریق تکنیک‌هایی مانند تمرکز بر جزئیاتی همچون چشم‌ها، دهان و گوشواره، نگاه بیننده را در مسیر مثلثی بین این نقاط هدایت می‌کند.

یوهانس ورمیر، نقاش برجسته هلندی قرن هفدهم، با استفاده از نرم‌افزار و تکنیک‌های بازی با نور و سایه، بخش‌های مختلف اثر خود را به یک طنز بصری تبدیل کرده است. او این کار را به گونه‌ای انجام داده که بیننده بدون آگاهی قبلی، به مدت طولانی‌تری به جزئیات اثر خیره شود.

این مطالعه همچنین نشان داد که واکنش‌های احساسی افراد هنگام تماشای آثار هنری واقعی، ده برابر قوی‌تر از زمانی است که همان آثار را در قالب پوستر می‌بینند. این یافته نشان‌دهنده قدرت جاذبه هنر واقعی در مقایسه با نسخه‌های تکثیرشده است.

در نهایت، اثر «دختر با گوشواره مروارید» نشان می‌دهد که چگونه نقاشی می‌تواند به یک تجربه عمیق و همه‌جانبه برای بیننده تبدیل شود، که از نظر احساسی و ذهنی او را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این کشف به هنرمندان و هنرشناسان نگاهی تازه به درک و خلق آثار هنری ارائه می‌کند و می‌تواند به تعریف دوباره الگوریتم‌های هنری منجر شود.