دو مناره دارالضیافه، واقع در خیابان کمال اصفهان، به عنوان یکی از زیباترین نمونه‌های مناره‌های دوران مظفری شناخته می‌شوند. این مناره‌ها در قرن 8 هجری ساخته شده‌اند و تزئینات زیبای آنها به دوره مغول نسبت داده می‌شود.

ویژگی‌های معماری و تزئینی

موقعیت و ساختار: در محله تاریخی جویباره، در دو طرف کوچه‌ای که نامش به “حاج کاظم” معروف است، این دو مناره به شکل مدور و با تزئینات مقرنس‌کاری برجسته واقع شده‌اند. مقرنس‌کاری‌های دقیق و هنرمندانه این مناره‌ها از نکات برجسته معماری آن به حساب می‌آید.

• این مناره‌ها از نکات برجسته معماری

تزئینات و کاشی‌کاری: هر دو مناره با تزئینات کاشی‌کاری زینت داده شده‌اند، که نشانه‌ای از هنر و مهارت دست‌اندرکاران آن دوره است.

اهمیت تاریخی و فرهنگی

دو مناره دارالضیافه به عنوان سردر مهمانسرای مشهوری شناخته می‌شوند که در قرن هشتم متعلق به یکی از امیران یا پادشاهان بوده است. این بنای تاریخی نه تنها نشان‌دهنده شکوه و عظمت معماری اسلامی در دوره مغول است، بلکه به عنوان نقطه‌ای مهم در بافت تاریخی اصفهان تلقی می‌شود که بازتابی از فرهنگ و هنر ایرانی زمانه خود است.

با ارزش‌های تاریخی و هنری خود، دو مناره دارالضیافه همچنان به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری و تحقیقاتی اصلی شهر اصفهان مطرح هستند، و محققان بسیاری برای مطالعه ویژگی‌های منحصر به فرد آنها به این بنا توجه نشان می‌دهند. این مناره‌ها نمادی از توانمندی‌های هنری و معماران ایرانی در دوره‌ای پیچیده از تاریخ هستند.