دقت کنید یک کلام, هزاران پیام
چهارشنبه 13 تیر ,1375 3 ژوئیه ,1996 سال چهارم , شماره 1009
دیروز طی مراسمی در باشگاه فرهنگی آموزش عالی پذیرفته شدگان برگزیده
مرحله اول آزمون سراسری جوایزی دریافت داشتند.
سعی تمامی این دانش آموزان ساعی باعث افتخار است اما در میان آنها
تلاش دو دوست از یک مدرسه که حائز رتبه اول و سوم گروه علوم انسانی
شده بودند, از جهات دیگری نیز قابل قدردانی بود. منیره فرضی شوب (از
روستای شوبکلا) و معصومه شمس تبار کامی (از روستای کامی کلا) از هیچ
گونه امکانات استثنایی برخوردار نبودند. مدرسه آنها دولتی بود آن هم
نه در تهران بلکه در یکی از بخشهای شهر بابل یعنی بخش در بند پی
غربی. به گفته خودشان معلمهای جوان ولی پر تلاش داشته اند.
روستاهایشان باهم فاصله زیادی داشته و نمی توانسته اند در خانه با هم
درس بخوانند. آنها مجبور بودند از فرصتهای کوتاه بین کلاسها استفاده
کنند. معلم خصوصی یا کلاس فوق العاده ای هم نداشته اند. منیره فرضی
می گوید: در تمام مدت ما با هم رقابتی سخت داشتیم اما در عین حال
بهترین دوستان هم نیز بوده ایم و اگر هر کدام از ما مطلبی را یاد
می گرفت می کوشید تا آن را به دیگری نیز بیاموزد و. . . .
در سخنان منیره خانم نکات آموزنده فراوانی وجود دارد که بهتر آن
دانستیم نتیجه گیری را به عهده خوانندگان عزیز روزنامه بگذاریم.
نظر شما