استاد اله رضا عباسی گوراجوبی، اهل گوراجوب گوران (گوراجوب قشلاق) و متولد سال ۱۳۳۵، فرزند شادروان علیمراد است. ایشان به نام مستعار کا باوا شناخته می‌شوند. پدر ایشان، مرحوم علیمراد، از مردان نیک و صاحب نام دوران خود بود و به عنوان یکی از نوازندگان و مقام‌خوانان معتبر مورد تأیید آقاسید شمس الدین حیدری و دیواخان دار شناخته می‌شد.

پس از فوت کدخدا اله رضا، فرزندش علیمراد که در آن زمان جوان بود، با توجه به وابستگی و محبتی که به پدرش داشت، نام پسر بزرگ خود را اله رضا گذاشت و از این رو، این نام مستعار اله رضا (کا باوا) به وجود آمد. وی در جوانی به استخدام ژاندارمری درآمد و از همان کودکی با توجه به ریشه هنری خانواده‌اش، به هنر و موسیقی گرایش پیدا کرد.

از نوجوانی، با یکی از دوستانش، استاد کا وسیخان قاسمی (شاعر و راوی تاریخ منطقه)، آواها و نغمه‌های فولکلور و قدیمی را با لهجه گوران (ماچو، هورامی) و گویش گوران فعلی می‌خواندند و روح‌بخش محافل بودند. حتی نوار کاست‌های آنها مدتی در منطقه به طور گسترده پخش می‌شد.

با توجه به ریشه هنری خانوادگی و وجود اساتید بزرگ در روستاهای گوراجوب گوران، استاد اله رضا در جوانی شاگرد اساتید بزرگی چون زنده‌یاد استاد سید ولی حسینی، استاد زنده‌یاد درویش مرادخان نظری گوراجوبی، زنده‌یاد استاد پیرولی چراغی، زنده‌یاد استاد عادل خان دانیاری و استاد شادروان عباس عباسی (کا هواس) بود. او شب‌ها تا صبح در خدمت این اساتید کسب فیض و علم می‌کرد و مقام‌ها و آواهای کلام و تنبور را از آنها فرا می‌گرفت.

استاد اله رضا دارای سبک خاص و ویژه و تن صدای منحصر به فردی است و اکنون به عنوان یکی از اساتید پیشکسوت و منابع کلام اصیل پردیوری شناخته می‌شود. ایشان در اعیاد، مناسبت‌ها و مراسم مذهبی با تنبور و نغمه دلنشینش دل هر انسانی را شاد و به وجد می‌آورد.

استاد اله رضا (کا باوا) اکنون ساکن شهرستان قصر شیرین است و دارای آثار زیادی در زمینه ثبت ۷۲ مقام کلام به صورت صوتی و تصویری هستند. فرزندانش نیز در تنبور نوازی و مقام‌خوانی از هنر پدری و اجدادی خود بهره‌مند شده‌اند.

آرزوی عمر با عزت و پنجه و صدای رسا و ماندگار را برای این استاد از حق خواهانیم.

(گردآورنده: آقای علیرضا عباسی گوراجوبی)