یکی دیگر از بزرگان و شخصیت‌های برجسته منطقه که شایسته است به عنوان استاد شناخته شود، مرحوم استاد غلامیار خلیلی گوراجوبی است. وی در روستای گوراجوب مرادبیگ به دنیا آمد و در سن ۸ سالگی پدر و در ۱۲ سالگی مادرش را از دست داد. در آن زمان، به علت نبود امکانات تحصیلی و مدرسه، خود به شخصه بدون معلم و استاد تا حدودی به خواندن و نوشتن مسلط شد.

استاد غلامیار در سن جوانی عازم شهر شد و بدون سرپرست و هیچ‌گونه سرپناهی، در کرند در مغازه‌ای آهنگری مشغول به کار گردید. او با توجه به اندک سواد خود، نامه‌ای به دربار پهلوی پادشاه ایران نوشت و پس از مدتی، به حکم حکومتی در شرکت نفت و سپس در فرمانداری قصرشیرین مشغول به کار شد.

پس از مدتی، به عنوان بخشدار ایوانغرب معرفی گردید و حدود ۳۰ سال در ایلام مشغول به کار بود. آخرین حکم و پست او در سال ۵۷ به سمت فرمانداری ایلام بود که همان سال بازنشسته شد. مردم ایلام و ایوان با خدمات و عملکردهای صادقانه و مخلصانه این مرد بزرگ آشنا هستند.
 

وی در شهر ایوان با یکی از خانزادهای آنجا، شادروان بانو خزاله خانم، ازدواج نمود و پس از بازنشستگی، از اوایل دهه ۱۳۶۰ تا اواخر عمر خود را در کرمانشاه گذراند. درود خدا بر روان پاکش و درود بر شرف و همت و غیرتش که بدون هیچ کمک دیگری جز خدا و تلاش و کوشش خود به این سمت‌ها دست یافت و کارنامه و افتخاراتی به نام یک گوراجوبی به ثبت رساند.

این شخصیت بزرگ یک نمونه و الگو برای پشتکار است و مصداق واقعی شعار "خواستن، توانستن است" که باید سرلوحه زندگی همه قرار گیرد. روحش شاد و یادش گرامی باد.

(گردآورنده: آقای علیرضا عباسی گوراجوبی، ۱۳۹۱/۹/۲۰)