استاد ولی هادی نسب، فرزند مرحوم زنده‌یاد ساروخان، در نواختن تنبور و خواندن مقامات تنبور تجربه‌ بالایی دارد. او به دلیل نسبت خانوادگی با زنده‌یاد استاد درویش مراخان نظری، اسطوره مقام و کلام گوراجوب گوران، در محیطی سرشار از هنر و استعداد به دنیا آمد و این امر باعث شد که توانمندی‌هایش در تنبور نوازی و کلام‌خوانی به خوبی شکوفا شود.

استاد ولی هادی نسب در دوازدهم اردیبهشت ۱۳۳۱ (۱۳۳۱/۲/۱۲) در روستای گوراجوب گوران (در گوراجوب مرادبیگ یا مراوه) به دنیا آمد. او دوران مدرسه را تا کلاس ششم در روستا گذراند، اما به دلیل مشکلات مالی و نبود امکانات برای ادامه تحصیل، به استخدام ژاندارمری درآمد و چندین سال به عنوان نظامی خدمت کرد. پس از مدتی و به دلیل مشکلات خانوادگی و فشار مالی، استعفا داد و به شغل آزاد مشغول شد.
 

در دهه ۱۳۶۰، با از دست دادن فرزند دلبندش و مشکلات روحی ناشی از این فقدان، با الهام و شوق درونی شروع به سرودن شعر کرد. اشعار و قصیده‌هایش را به زبان گویش اصل گوران که قدیمی‌ترین زبان کتابت و نوشتاری گوران باستان و زاگروس نشینان و ملت و نژاد کورد (مادها) است، سروده است. امروزه، تنها روستاهای گوراجوب گوران به این زبان گفتمان دارند.

دست‌آورد و حاصل زحمات چهل‌ساله استاد ولی هادی نسب شامل ۲۲۲۰ غزل و ۱۵۸۰ بیت هجایی شعر می‌باشد. امید است با یاری و همکاری شما بزرگان و هنردوستان و ادارات مربوطه، زمینه چاپ این گنجینه ارزشمند فراهم گردد. این حقیر از هیچ کوششی دریغ نخواهم نمود.