پارسا کارشناسی ارشد 1392
موضوع: حقوق
پدیدآور: حسین آقایی میبدی 
استاد راهنما: حسین میرمحمدصادقی 
استاد مشاور: فرید محسنی
دانشگاه امام صادق علیه السلام، دانشکده حقوق و علوم سیاسی
چکیده

فعّالیّت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی موضوع جرم مادّه‌ی 3 قانون تعزیرات مصوّب 1375 است. این جرم هیچ سابقه‌ی تقنینی در قوانین داخلی ایران نداشته و صرفاً در برخی معاهدات دوجانبه بین ایران و دیگر کشورها می‌توان آن را ملاحظه نمود. مفهوم تبلیغ منفی علیه نظام می‌تواند با بهتان و افترا زدن، بزرگنمایی و سیاه‌نمایی بیش از حدّ، نسبت دادن نکات منفی واقعی امّا غیرمرتبط با کلّیت نظام و انکار واقعیّات مثبت موجود تحقّق یابد. فعّالیّت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی می‌تواند در قالب تبلیغات گفتاری و رفتاری، اعم از صریح و غیر صریح تحقّق یابد؛ گرچه در این میان بیشترین موارد فعّالیّت تبلیغی در قالب تبلیغات صریح گفتاری صورت می‌گیرد. تحقّق فعّالیّت تبلیغی علیه نظام منوط به تحقّق شرایطی و نبود موانعی است که برخی مربوط به اصل رفتار مجرمانه بوده و برخی دیگر مربوط به موضوع تبلیغ می‌باشد. شرایط و موانع مربوط به اصل رفتار مجرمانه در سه بخش شرایط و موانع مربوط به تبلیغ‌کننده، تبلیغ‌شونده و پیام تبلیغی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. همچنین موضوع فعّالیّت تبلیغی علیه نظام نیز بنابر مورد، اصول، مبانی و اهداف نظام، شکل و فرم نظام و ارکان نظام باشد که تحقّق جرم فعّالیّت تبلیغی در هریک، منوط به تحقّق شرایطی جداگانه است. از نظر عنصر نتیجه نیز جرم فعّالیّت تبلیغی مطلق بوده و مقیّد به وقوع هیچ نتیجه‌ای در خارج نمی‌باشد و در عنصر روانی این جرم نیز علم مرتکب نسبت به تبلیغی بودن فعّالیّت انجام شده و عمد نسبت به انجام آن لازم است. این جرم از جمله جرایم سیاسی محسوب می‌شود که وجود انگیزه‌های سیاسی در مرتکب، علی‌القاعده می‌تواند وی را مشمول رژیم‌های ارفاقی خاصّی در زمینه‌ی نحوه‌ی رسیدگی به جرم و اعمال مجازات‌گرداند؛ امّا هم‌اکنون این بحث، با توجّه به عدم تصویب قانون خاصّی در زمینه‌ی «جرم سیاسی»، موضوعیّت ندارد.