پارسا کارشناسی ارشد 1394
پدیدآور: سیده شیما زین العابدینی
استاد راهنما: آرش مهرگانی
دانشگاه آزاد اسلامی ‌واحد رشت، دانشکده فنی
چکیده

طراحی در زمینه‌ های تاریخی به جهت ارزش و هماهنگی این گونه بافت‌ ها اهمیت ویژه ‌ای دارد. امروزه به دلیل بی‌ توجهی به نحوه ‌ی ارتباط بنا با زمینه ‌ی موجود شاهد ساخت و سازهایی در بافت‌ های تاریخی هستیم که تعامل مطلوبی با بستر موجود ندارند و این امر عامل برهم‌ زننده ‌ی هماهنگی در این‌گونه بافت‌ ها گردیده است.این آسیب هم به لحاظ بصری قابل رویت می‌ باشد و هم در نحوه ‌ی برخورد با طبیعت و اقلیم منطقه ‌ی مورد نظر قابل لمس است. شهر لنگرود نیز از این دایره مستثنی نمی ‌باشد. بخش‌ هایی از بافت تاریخی این شهر تبدیل به خرابه‌ هایی گشته است و رودخانه، که این بافت با ارزش در جوار آن شکل گرفته است پتانسیل‌ های خود را از دست داده است، این امر موجب گردیده که شهروندان تعلق خاطر کمتری به بافت تاریخی شهر خود داشته باشند. در این راستا برای جلوگیری از آسیب هرچه بیشتر بافت بر آن شدیم تا دستورالعمل‌ هایی را درغالب یک مجموعه‌ ی تجاری تفریحی در بافت تاریخی لنگرود و حاشیه‌ ی رودخانه ‌ی این شهر ارائه کنیم. به کارگیری این فاکتورها می‌ تواند علاوه بر ایجاد ارتباط بین بافت با ارزش تاریخی و بنای جدید به لحاظ بصری، پاسخگوی نیازهای روز نیز باشد و با ایجاد حس مکان شهروندان و گردشگران بیشتری را به مجموعه‌ ی مورد نظر جذب نماید.در این پژوهش روش تحقیق دارای رویکرد تحلیلی توصیفی است. ابتدا با استفاده از روش کتابخانه ‌ای نتایج پژوهش‌ ها پیرامون موضوع زمینه‌ گرایی و ابعاد آن مورد بررسی قرار گرفت، همچنین تعاریف و تاریخچه ‌ی بازار و مراکز تجاری مطالعه شد و با بررسی نمونه ‌های داخلی و خارجی، نحوه ‌ی برخورد در موارد مشابه ملاحظه گردید. سپس با استفاده از روش میدانی (مشاهده، پرسشنامه، مصاحبه) مطالعات دقیق‌ تری روی موضوع زمینه‌ گرایی در بافت تاریخی لنگرود صورت گرفت. در انتها احکام طراحی خاص این منطقه ارائه گردید که از آن به عنوان دست ‌آورد حاصل از این پژوهش می‌ توان نام برد.