پارسا کارشناسی ارشد 1402
پدیدآور: علیرضا ظفری
استاد راهنما: حسین شریفی
دانشگاه آزاد اسلامی ‌واحد رشت، دانشکده علوم انسانی
چکیده

شورا در لغت به معنای مشورت و همفکری است که گروهی از افراد با تعامل و همفکری درباره موضوعی به تصمیم‌گیری می‌پردازند. اهمیت شوراها به حدی است که هفت اصل از اصول قانون اساسی به آن‌ها اختصاص داده شده است. شورا یک اصل عقلانی است که آموزه‌های دین اسلام در کتاب و سنت نیز آن را تأیید کرده‌اند. این تحقیق به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده و نشان می‌دهد که یکی از مهمترین نهادهای ایران در زمینه تمرکززدایی و توسعه متوازن مبتنی بر ویژگی‌های جغرافیایی، شوراهای اسلامی شهر هستند. با گذشت چندین دوره از فعالیت نمایندگان شوراها، به نظر می‌رسد که بررسی کلی و آسیب‌شناسانه از عملکرد آن‌ها ضروری است تا نقاط قوت و ضعف موجود شناسایی و راه برای فعال‌تر کردن این نهاد هموار شود. هدف از پژوهش حاضر، آسیب‌شناسی چند دهه تجربه شوراهای اسلامی در کشور بوده است. در پایان، ابتدا به بحث و نتیجه‌گیری پیرامون یافته‌های تحقیق پرداخته شده و سپس محدودیت‌ها و پیشنهادات پژوهشی ذکر شده است. در واقع، با وجود پذیرش مدیریت محلی در قالب شوراهای اسلامی شهر و روستا براساس نظام حقوقی موجود - با نگاهی اجمالی به شهر لنگرود - در عمل مقامات محلی از اختیارات لازم اجرایی و اداری برخوردار نیستند. همچنین، نظارت حکومت مرکزی در نظام عدم تمرکز باید به صورت استثنایی باشد، به عبارتی دیگر اصل بر آزادی عمل نهادهای محلی است، ولی در نظام کنونی وضعیت کاملاً معکوس است.