پارسا کارشناسی ارشد 1399
پدیدآور: علی بزرگ بشر 
استاد راهنما: مجید سنایی
موسسه آموزش عالی کمال الملک، گروه معماری و شهرسازی
چکیده

صنعت گردشگری در سال های اخیر رشد فزاینده ای یافته است. پیشبینی های انجام گرفته نشان میدهد در سال های آتی این روند روبه رشد گردشگری توجه بیشتری خواهد یافت. توسعه منطقه ای از طریق توسعه گردشگری یکی از انواع مختلف توسعه، به خصوص در مناطق کمتر توسعه یافته می باشد. در این تحقیق با تحلیل تطبیقی شهرهای شرق استان گیلان در راستای توسعه منطقه ای با تاکید بر نقش تفریحی و توریستی (نمونه موردی: شهرهای لنگرود و لاهیجان)، ابتدا وضع موجود بررسی و تشریح، سپس بر اساس موضوع پژوهش مورد تحلیل و ارزیابی قرار می گیرد. متغیرهای مورد بررسی که با توجه به مبانی نظری و مطالعات کتابخانه ای و اسنادی می باشند، عبارتند از : توان طبیعی، توان اقتصادی، توان اجتماعی و فرهنگی، تسهیلات گردشگری، زیرساخت های گردشگری و کالبدی، و توان مدیریتی. با بررسی تمامی مولفه های توسعه منطقه ای در حوزه گردشگری در شهرهای شرق استان گیلان از طریق آزمون T تک نمونه ای این نتیجه حاصل می شود که مولفه توان طبیعی با آماره t برابر 25.371 و سطح معناداری 0.00 و توان اجتماعی و فرهنگی با آماره t برابر 4.679 و سطح معناداری 0.00 در وضعیت مناسبی به سر می برند. مولفه های تسهیلات گردشگری با آماره t برابر 15.535- و سطح معناداری 0.00 ، زیرساخت های گردشگری و کالبدی با مقدار آماره t برابر 8.868- و سطح معناداری 0.00 ، و توان مدیریتی با آماره t برابر 11.943- و سطح معناداری برابر 0.00 در وضعیت نامناسبی قرار دارند. و مولفه توان اقتصادی با آماره t برابر 0.987- و سطح معناداری 0.324 در وضعیت متوسط قرار دارد. همچنین بررسی سطح بندی توسعه منطقه ای در حوزه گردشگری بین شهرهای لنگرود و لاهیجان از طریق مدل تاپسیس (Topsis) نشان می دهد که شهر لاهیجان با CL برابر 0.5076 به عنوان شهر توسعه یافته تر در حوزه گردشگری در سطح منطقه ای قرار دارد.