اگر به محدوده بلوار ارتش و سوهانک سر بزنید، هنوز هم نام “بنانیه” را بر روی برخی اماکن می‌بینید. این نام یادآور باغ بزرگ و زیبایی است که روزگاری متعلق به خاندان استاد غلامحسین بنان، خواننده برجسته موسیقی ایران، بود. این باغ که در شرق آبادی سوهانک قرار داشت، داستانی پر فراز و نشیب از آبادانی تا ویرانی را در خود جای داده است.

از دوران قاجار تا امروز:

تاریخچه این باغ به دوران قاجار و امین السلطان، صدراعظم ناصرالدین شاه، بازمی‌گردد. او باغ‌های بسیاری در تهران داشت، از جمله باغی در سوهانک. میرزا فضل‌الله خان نوری، پدربزرگ استاد بنان و منشی امین السلطان، نیز در مجاورت باغ امین السلطان، باغی زیبا با عمارتی دو طبقه به سبک معماری قاجاری ساخت. گفته می‌شود نقشۀ این عمارت از عمارت سلطنت‌آباد الهام گرفته بود و یک رشته قنات آن را آبیاری می‌کرد.

از رونق تا ویرانی:

پس از فوت میرزا فضل‌الله خان، باغ بنانیه به تدریج رو به زوال گذاشت. میرزا کریم خان بنان‌الدوله، پسر او و پدر استاد بنان، که علاقه‌مند به موسیقی بود، باغ را به محفل اهالی موسیقی تبدیل کرد. اما به دلیل مشکلات مالی، او مجبور به فروش آب قنات و حتی چوب درختان باغ شد و به مرور زمین‌های باغ را نیز فروخت. در نهایت، در دوران پهلوی، دیگر اثری از شکوه باغ بنانیه باقی نماند و استاد بنان از این میراث خانوادگی بهره‌ای نبرد.

سرنوشت باغ:

در سال ۱۳۰۹، ارباب شاپور گیو زمین‌های باغ را خریداری و عمارت را بازسازی کرد. پس از انقلاب، این اراضی رها شد تا اینکه در دهۀ ۷۰، باشگاه فرهنگی ـ ورزشی ذوالجناح در محل عمارت ساخته شد.