کوچه مروی، با پیشینه‌ای بیش از ۲۰۰ سال، قدیمی‌ترین کوچه تهران و گنجینه‌ای از تاریخ و معماری این شهر است. این کوچه که در محله عودلاجان و در کنار خیابان ناصرخسرو قرار دارد، به دلیل جاذبه‌های معماری منحصربه‌فرد و داستان‌های جذاب آن، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

کوچه عرب‌ها:

کوچه مروی به “کوچه عرب‌ها” نیز معروف است، زیرا در گذشته مهاجران عرب و ایرانی‌های ساکن عراق در این منطقه ساکن بودند و به کسب‌وکار می‌پرداختند.

محمدحسن‌خان مروی و وقف اموال:

نام کوچه مروی از “محمدحسن‌خان مروی”، حاکم مرو در دوره فتحعلی‌شاه گرفته شده است. او پس از حمله ازبک‌ها به تهران آمد و در این منطقه ساکن شد. محمدحسن‌خان اموال قابل توجهی را وقف ساخت مسجد و مدرسه‌ای در این کوچه کرد که به نام او “مسجد و مدرسه مروی” نامیده شدند.

مدرسه مروی و شخصیت‌های برجسته:

مدرسه مروی در زمان رضاشاه به دبستان و دبیرستان تبدیل شد و شخصیت‌های برجسته‌ای مانند جلال خالقی‌مطلق، مرتضی ممیز، پرویز تناولی، جلال آل‌احمد و حسین الهی قمشه‌ای در آن تحصیل کردند.

جاذبه‌های معماری کوچه مروی:

کوچه مروی میزبان آثار معماری ارزشمندی مانند شمس‌العماره (اولین ساختمان بلندمرتبه تهران)، سرای روشن (اولین مرکز بازرگانی ایران)، سرای مظفریان، بازار قدیمی و مسجد آقامحمود (مسجد حکیم) است.

شهریار و کوچه مروی:

بر اساس روایات، استاد شهریار مدتی در این کوچه زندگی می‌کرده و برخی از بهترین غزل‌های او در همین دوران سروده شده است. داستان عشق شهریار به دختر صاحبخانه و ناکامی او در این عشق، از جمله داستان‌های معروف مرتبط با کوچه مروی است.

تجربه‌ای منحصربه‌فرد:

قدم زدن در پیاده‌راه کوچه مروی با معماری زیبا و تاریخ غنی آن، تجربه‌ای منحصربه‌فرد و خاطره‌انگیز برای علاقه‌مندان به تاریخ و فرهنگ تهران خواهد بود.