در ماه‌های اخیر، استایل جدیدی با نام "کت روی شانه" (Coat Slinging) میان بازیگران زن ایرانی به شدت مورد توجه قرار گرفته است. این شیوه پوشش در ایونت‌ها، فرش قرمزها و مراسم رسمی به نوعی تبدیل به امضای استایل بسیاری از بازیگران شده و نظرات متعددی را در فضای عمومی و رسانه‌ها به خود جلب کرده است.

ترند جهانی کت روی شانه

استایل کت روی شانه در سطح بین‌المللی، سبکی محبوب و رایج است که توسط چهره‌های برجسته هالیوودی مانند آنجلینا جولی، جنیفر لوپز و ویکتوریا بکهام استفاده شده است. این استایل در حقیقت نمادی از شیک‌پوشی، اعتمادبه‌نفس و جایگاه اجتماعی بالا به شمار می‌رود. استفاده از کت بدون پوشیدن آستین‌ها، شکلی غیررسمی اما مجلل به ظاهر فرد می‌بخشد و اغلب در موقعیت‌های نیمه‌رسمی یا رسمی کاربرد دارد.

این استایل به افراد کمک می‌کند تا ضمن حفظ ظاهر حرفه‌ای، روند مد روز جهانی را نیز دنبال کنند.

استایل کت روی شانه در ایران

بازیگران زن ایرانی در ایونت‌های سینمایی، فرش قرمزها و نشست‌های خبری اخیر، به استفاده از این ترند روی آورده‌اند. کت‌های طوسی، مشکی یا رنگ‌های خنثی، معمولاً انتخاب اصلی برای این استایل هستند، چرا که این رنگ‌ها با بسیاری از پوشش‌ها و طراحی‌ها هماهنگی دارند.

این استایل به ویژه در میان بازیگرانی که تمایل به ارائه تصویری بین‌المللی و حرفه‌ای از خود دارند، محبوب شده است. از سوی دیگر، این سبک نوعی نوآوری در ترکیب پوشش رسمی و هنری به حساب می‌آید که به بازیگران امکان می‌دهد هم به فرهنگ جهانی مد نزدیک شوند و هم در عین حال پوشش متناسب با شرایط داخلی را حفظ کنند.

نقدها و دیدگاه‌ها

طرفداران استایل کت روی شانه:
بسیاری معتقدند این سبک پوشش، نشان‌دهنده تحول در مد و پوشش هنری است و بازیگران ایرانی توانسته‌اند به شکلی خلاقانه، پوشش خود را با معیارهای مد جهانی تطبیق دهند.

منتقدان این استایل:
عده‌ای دیگر این استایل را نامتناسب با فرهنگ و اقلیم ایران می‌دانند. آن‌ها معتقدند که استفاده از این ترند، بیشتر از آنکه به نیازهای داخلی پاسخ دهد، تقلیدی از مد غربی است.

کت روی شانه و هویت پوششی زنان ایرانی

پرسشی که مطرح می‌شود این است که آیا استفاده از این استایل می‌تواند با فرهنگ بومی و هویت پوششی ایران هماهنگ باشد یا نه؟ بسیاری بر این باورند که سبک‌های پوشش مدرن می‌توانند در چارچوب ارزش‌ها و هنجارهای داخلی به‌گونه‌ای بازطراحی شوند که علاوه بر حفظ اصالت، پاسخگوی نیازهای هنری و اجتماعی جامعه امروز ایران نیز باشند.