هر وبلاگ نماینده یک انسان است انسانی که در جامعه و فرهنگ خاص بزرگ شده و می تواند به بازنمایی خود در واژه ها و کلامی که می نویسد، بپردازد.
این بازنمایی می تواند از یک سو معرف خود فرد و سوی دیگر اجتماع و جامعه ای که فرد در آن زندگی می کند باشد.
اولین وبلاگ توسط "تیم برنرزلی" (مخترع وب) ایجاد شد، گسترش این پدیده در سال 1999 با آغاز به کار Pitas، نخستین سرویس ارائه دهنده وبلاگ بصورت مجانی، شتاب فوق‌العاده‌ای به‌خود گرفت. تا اواسط 2000، بیش از یک هزار وبلاگ ایجاد و این رقم تا 2002 به بیش از نیم میلیون رسید.
نخستین بلاگی که چنین نامی داشت در سال 1994 توسط «دیو وینر» به وجود آمد. اما واژه وبلاگ برای اولین بار در سال 1997 توسط «جان بارگر» در سایت robot wisdom به کار برده شد. تعداد وبلاگ‌ها در آغاز بسیار اندک بود، به نحوی که تا سال 1999 تنها 23 وبلاگ وجود داشت. این رقم در اواسط سال 2000 به بیش از 1000 و دو سال بعد به بیش از نیم میلیون رسید. اما در دسامبر 1990 اینترنت فعالیت خود را به صورت شبکه‌ای جهانی آغاز کرد. 15 سال بعد مطابق تحقیقات سایت internet world stats تعداد کاربران این شبکه به یک میلیارد و 18 میلیون نفر (یعنی 7/15 درصد کل جمعیت دنیا) رسید.
در حال حاضر نیز به نوشته سایت ایتالیایی کانا وب بیش از 2/27 میلیون وبلاگ فعال وجود دارد و روزانه بیش از 75 هزار وبلاگ به آنها افزوده می‌شود (البته تعداد کل وبلاگ‌های فعال و غیرفعال شاید از 100 میلیون هم بیشتر باشد).
تاریخچه وبلاگ نویسی در ایران به 16 شهریور 1380 باز می گردد. روزی که سلمان جریری اولین وبلاگ فارسی را بر سوی صفحه اینترنت قرار داد. مقاله درخشان با معرفی سیستم رایگان وبلاگ نویسی بلاگر نقطه عطفی در تاریخ وبلاگ نویسی ایران بود. در ایران نخستین وبلاگ‌ها از حدود 5 سال پیش به وجود آمد و در حال حاضر تنها در سایت پرشین بلاگ حدود 700 هزار وبلاگ وجود دارد. کل وبلاگ‌های فارسی زبان بیش از 000/200/1 تخمین زده می‌شوند که البته فقط حدود نیمی از آنها فعال هستند در ایران نیز دسترسی مردم به اینترنت از 1995 آغاز شد که در سال‌های نخست تعداد کاربران آن از 250 هزار تن تجاوز نمی‌کرد، اما به گفته وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات این آمار تا پایان سال 85 به 11 میلیون کاربر می‌رسد. بعد از گذشت یک سال از تاریخ اولین وبلاگ آمار وبلاگ های فارسی زبان از مرز 15000 نیز گذشت و بعد از مدتی به جایی رسید که در دنیای وبلاگ بعد از زبان های انگلیسی، پرتقالی و لهستانی، زبان فارسی قرار گرفت. از کنار رتبه چهارم زبان در وبلاگ نویسی برای ایرانی ها-آن هم با این وضعیت دسترسی به اینترنت- به راحتی نمی توان گذشت.
وبلاگهای فارسی بزرگترین مزیت ایرانیان در فضای مجازی هستند. آمار و ارقام وبلاگهای فارسی در جهان حکایت از 700 هزار وبلاگ ثبت شده و حدود 100 هزار وبلاگ فعال (ضیایی پرور؛ 1384)از میان 100میلیون وبلاگ در عرصه جهانی دارد.
عوامل موثر بر رشد وبلاگ نویسی در ایران را می توان به دو دسته تقسیم بندی کرد:
1. ویژگی هایی که" فضای وبلاگ "دارد.
2. ویژگی هایی که به خصوصیات مردم ایران و شرایط اجتماعی و فرهنگی باز می گردد.

وبلاگ چیست؟
وبلاگ‌ فضایی برروی اینترنت است که در آن تازه‌ترین نوشته‌ها در بالای صفحه قرار می‌گیرد.
این واژه ترکیبی از واژه‌های web و log است که امروز مردم آن را به صورت خلاصه‌تر یعنی بلاگ (blog) تلفظ می‌کنند. به فردی هم که وبلاگ می‌نویسد بلاگر (Blogger) می‌گویند.
اصطلاح وبلاگ برای نخستین بار در سال 1997 مطرح شد. اما وبلاگ‌های واقعی از اواسط دهه 1990 به میدان آمدند و به آنها در آن هنگام ژورنال‌های آنلاین (Online Journals) می‌گفتند.
شکوفایی وبلاگ‌ها از پایان سال 1999 شروع شد و بعد از سال 2001 بود که رسانه‌های سنتی چاپی از وجود آنها مطلع شدند و به این ترتیب بود که نخستین پژوهش‌ها درباره وبلاگ‌ها در علم روزنامه‌نگاری صورت گرفت.
برای نوشتن در وبلاگ به دانش بالا در زمینه HTML نیازی نیست چرا که وبلاگ‌ها از نظر سیستم مدیریت محتوا (CMS) بسیار آسان و ساده طراحی شده‌اند.

هر ثانیه یک وبلاگ متولد می شود
آخرین مطالعات مرکز رایانه‌ای (DAVESIFRY) نشان می‌دهد در حال حاضر در هر ثانیه یک وبلاگ ساخته می‌شود.
مهم‌ترین مواردی که در وبلاگ‌های نوشته می‌شود شامل انتشار اخبار، مسایل سیاسی، نقطه نظرات جوانان و مشکلات جامعه است.
در سال 1969 دو دانشگاه استانفورد و کالیفرنیا برای انجام پژوهش‌هایی نظامی از طریق رایانه به هم متصل شدند. این شبکه اطلاعاتی «آرپانت» نامیده می‌شد که آژانس طرح‌های پژوهشی پیشرفته در وزارت دفاع آمریکا مأمور طراحی آن بود و هدفش مرتبط کردن رایانه‌هایی بود که توسط ارتش، پیمانکاران و دانشگاه‌ها پژوهش‌هایی برای وزارت دفاع آمریکا انجام می‌داد. در این زمان هنوز pcها ابداع نشده بودند.
محتوای وبلاگ‌های اولیه غالباً شامل: مجموعه‌ای از لینک‌ها و توضیحات متناسب با علاقه نویسنده بود. سپس وبلاگ‌هایی که جنبه دفترچه خاطرات شخصی داشت به وجود آمد و در ادامه نیز شاهد وبلاگ‌هایی تخصصی در زمینه‌های گوناگون همچون: نجوم، روزنامه‌نگاری، مذهبی، سیاسی و... بودیم.
خریدن بلاگر (بزرگترین سرویس وبلاگی) توسط گوگل (بزرگترین موتور جست‌وجوی اینترنتی) از مهم‌ترین دلایل اهمیت وبلاگ‌ها در جهان امروز است، ضمن این که در حال حاضر هر جا رسانه‌های رسمی مثل: رادیو، تلویزیون، مطبوعات و خبرگزاری‌ها حضور نداشته باشند این وبلاگ‌ها هستند که می‌توانند کار اطلاع رسانی را انجام دهند. از جمله وبلاگ معروف «سلام پکس» که در جریان جنگ دوم آمریکا و عراق در سال 2003 به عنوان مهم‌ترین منبع خبری، حتی برای بزرگترین خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های دنیا، در خصوص وضعیت شهر بغداد در آمده بود.

انواع وبلاگ‌ها
تقسیم‌بندی‌های متفاوتی برای وبلاگ‌ها وجود دارد مثلاً به لحاظ محتوا که آنها را به 3 دسته تقسیم می‌کنند: گروهی به بیان افکار و دیدگاه‌های شخصی نویسنده از طریق نگارش مقاله و یادداشت می‌پردازند.
برخی به بیان موضوعات تخصصی در زمینه‌های گوناگون: مذهبی، سیاسی، هنری، علمی و... می‌پردازند که می‌تواند به صورت گروهی اداره شود. اما وبلاگ‌ها به لحاظ قالب هم بدین صورت تقسیم‌بندی می‌شوند: تصویری (photoblog) ویدیویی (videoblog) و صوتی (Aadioblog). «بلاگ یا همان وبلاگ در واقع یک نرم افزار اجتماعی و یک شبکه اجتماعی است» خیلی از بلاگرها این احساس را بیان کرده‌اند. در واقع بلاگر می‌تواند نظر خود را در مورد یک موضوع خاص بیان کند و سایرین با ملاحظه آن، نظر و اصطلاحاً Comment خود را در مورد آن موضوع بیان کنند که همین سبب می‌شود بلاگر نظر جامعه همفکر را نسبت به خود بداند. برای شبکه، شما به هر جفت آنها احتیاج دارید(موضوع و خواننده).
ولی به هر حال باز هم محدودیت‌هایی برای بلاگ کردن وجود دارد، به ویژه برای کاربرهای متخصص. از زمانی که بلاگ‌ها قابل دسترسی شده‌اند، بسیاری از ابزارهای اینترنتی امکان بلاگ کردن را می‌دهند و هر bloger جدید و تازه‌کار می‌تواند با مراجعه به سایتهای سرویس دهنده و ایجاد یک وبلاگ که معمولا بدون هزینه هم در چنین دنیایی که بقای وبلاگ مهم است، طبیعی است تلاش‌ها برای بالا بردن کیفیت مطالب و مستند بودن پست‌ها بیشتر و بیشتر شود. تنها چیزی که در این میان بدیهی و غیر قابل اجتناب است، داشتن وبلاگ، به راحتی گذشته نبوده و بلاگر می‌بایست تلاش زیادی را برای ارتقای آن و داشتن پست‌های جدید به عمل آورد و ناگزیر باید وارد دنیای ارتباطات شده و زمان زیادی را برای این امر صرف کرد.
چندین راه منحصر به فرد برای افرادی که از وبلاگ‌ها استفاده می‌کنند وجود دارد که به 10 مورد عمومی آن اشاره می‌کنیم:
1) بلاگ کردن برای ابراز و تصحیح عقاید و خصوصیات شخصی: این شاید یکی از رایج‌ترین شکل‌های استفاده از وبلاگ است. این وبلاگها، شبیه به دفتر خاطرات روزانه یا گزارش روزانه طبیعی است.
2) بلاگ کردن برای ایجاد ارتباط با دیگر بلاگرها: در اصطلاح، بلاگرها می‌گویند یکی از دلایلی که ما بلاگ کردن را آغاز کردیم این بود که خواستار ارتباط با دوستان و فامیل بودیم و به جای e-mail فرستادن (یا دایره پیچ در پیچ mail) فقط بلاگ می‌کردیم.
3) بلاگ کردن برای تعامل اجتماعی: صرف نظر از دوستان و آشنایان، مردم نیز می‌توانند بوسیله وبلاگها صاحب یک شبکه ارتباطی- اجتماعی خوب شوند حتی اگر بلاگرها در نقاط مختلف کره زمین و کشورهای گوناگون و با فرهنگ‌های متفاوت باشند، می‌توانند مواردی را که به آنها علاقمند هستند، طراحی و در وبلاگ بگذارند و به طور حتم، افراد بسیاری وجود دارند که به موضوع مطرح شده علاقه داشته باشند.
4) بلاگ کردن به منظور تحصیل: در داخل این چتر حجیم تحصیلی، مردم می‌توانند از وبلاگها برای روشهای آموزشی نیز استفاده کنند همچنین مربی و معلم می‌توانند در پروژه‌های مشترک با دانشجویان و دانش‌آموزان همکاری کنند و یا برای بر قراری ارتباط با انجمن‌ها و... از آن استفاده کنند.
5) بلاگ کردن برای جستجوی کار: این کارکرد هنوز در حد رایج قرار نگرفته ولی بلاگرها می‌توانند تجربیات خود را به معرض نمایش همگان بگذارند.
6) بلاگ برای ثبت وقایع یک مسافرت: گزارش مسافرتها همیشه مورد توجه بسیاری از مردم بوده است. این به خاطر آن است که مسافرین از بلاگها برای ثبت جزئیات و موارد مثبت سفر خود استفاده می‌کنند. از وقتی که کافی نت‌ها در همه جای جهان راه‌اندازی شده‌اند، بلاگرها می‌توانند در طول سفر هم، وبلاگ خود را update کنند.
7) بلاگ برای business یا تجارت: امروزه بسیاری از داد و ستدهای تجاری از طریق وب انجام شود و بسیاری از بلاگرها می‌توانند از این طریق درخواست خرید یا فروش محصولات خود را با کمترین هزینه (تقریبا بدون هزینه) در معرض تماشای دیگران قرار دهند.
8) بلاگ برای امور سیاسی: بلاگهای سیاسی تبدیل به یک اجبار در رسانه‌ها و خبرگزاریهای سیاسی دنیا تبدیل شده اند و حتی سیاستمداران راههایی را برای استفاده از قدرت بلاگ‌ها برای نبردهای سیاسی و یا در ارتباط ماندن با موکلان خود استفاده می‌کنند و حالا مردم عادی هم می‌توانند حرف خود را در مورد مطالب سیاسی به راحتی بگویند.
9) بلاگ کردن برای اطلاع و آگاهی و اعلامیه‌های دولتی: سازمانها و شرکتهایی که می‌خواهند سطح آگاهی مردم را بالا ببرند و خبر‌های دولتی را گسترش بدهند با استفاده از وبلاگ‌ها منفعت زیادی می‌برند. هیأتها، کلوپها، انجمنها، کمیته‌ها و دیگر گروهها مثل موارد ذکر شده می‌توانند از بلاگ برای جذب مردم و بر قراری ارتباط استفاده کنند.
10) بلاگ کردن برای سود و منفعت: بسیاری از بلاگرها از وبلاگ برای سود و منفعت خود استفاده می‌کنند و با راه‌اندازی شبکه‌های وبلاگی، از این روش کسب درآمد می‌کنند.

ویژگی‌های وبلاگ‌ها
ساختن وبلاگ‌ها بسیار راحت است فقط باید فرم مختصر و ساده‌ای را- که بیشتر از چند دقیقه طول نمی‌کشد- پر کرد تا صاحب وبلاگ شد. برای گذاشتن مطلب هم در آن نیاز به اتصال به اینترنت نیست می‌توان مطلب را تایپ و پس از اتصال، آن را در وبلاگ Paste کرد.
وبلاگ‌ها به دلیل سهولت ساخت و استفاده از آنها و همچنین زبان ساده‌ای که دارند به قشر خاصی از جامعه محدود نیستند یعنی از رئیس جمهوری گرفته تا حتی فروشنده یک فروشگاه می‌توانند نویسنده وبلاگ باشند. اما شاید مهم‌ترین ویژگی وبلاگ‌ها را بتوان رهایی آنها از محدودیت و قید و بند سانسور دانست. بدین ترتیب که در کلاس‌های روزنامه‌نگاری می‌گویند هر رویداد تا پیش از انتشار توسط رسانه‌ها (مطبوعات و رادیو و تلویزیون) تحت تأثیر عوامل مختلف درون سازمانی شامل:
1- سیاست‌های خبری آن رسانه
2- تأثیر ارزش‌های اجتماعی، سیاسی، مذهبی و فرهنگی و... هر جامعه بر آن رسانه
3- باورها و اعتقادات شخصی خود خبرنگار
4- مسایل فنی مثل: کمبود جا در مطبوعات و دقت در رادیو و تلویزیون و بدون سازمانی شامل:
1 - محدودیت‌های قانونی
2- اعمال نفوذ اشخاص حقیقی و حقوقی
3- اعمال نفوذ صاحبان آگهی
4- تأثیر گروه‌های فشار
5- مخاطبان
6- منابع خبری (روابط عمومی سازمان‌های مختلف و خبرگزاری‌ها) قرار می‌گیرد.
بنابر این هرگز خبری که نهایتاً به اطلاع مردم می‌رسد بازتاب کامل واقعیت نیست اما وبلاگ‌ها چون تحت تأثیر این عوامل نیستند (مگر باورها و اعتقادات شخصی خود نویسنده) و به‌علاوه نویسندگان آنها می‌توانند هویت خود را پنهان نگهدارند، سانسور در آنها جایی ندارد، بنابر این نه تنها باعث تخلیه روانی و آرامش روحی نویسندگانشان می‌شوند بلکه در کل با تکثیر دیدگاه‌ها باعث افزایش تفاوت‌ها و سؤال‌ها و رشد هویت‌های فردی می‌شوند.
اما از سوی دیگر به دلیل آزادی بیان بی‌حد و مرزی که دارند بعضاً مطالبشان بسیار بی‌پروا و بی توجه به منافع ملی و مصالح ملی است و به همین خاطر گاهی نمی‌توان چندان به صحت نوشته‌های آنها اطمینان داشت.
از دیگر ویژگی‌های مهم وبلاگ‌ها سرعت بالای به روز شدن اخبار است که حتی از رادیو هم بیشتر است مثلاً وقتی حدود ساعت 5 صبح 14 دسامبر 2003 خبر دستگیری صدام اعلام شد و مهم‌ترین روزنامه‌های آمریکا در بهترین حالت 10 ساعت بعد با انتشار ویژه‌نامه‌ای این خبر را منتشر کردند در حالی که وبلاگ‌ها و روزنامه‌های الکترونیکی به صورت لحظه به لحظه به انتشار تازه‌ترین اخبار و تصاویر پرداخته بودند.
البته وبلاگ‌ها این مزیت مضاف را هم دارند که می‌توانند از طریق لینک‌های متعدد، اطلاعات بیشتری در خصوص موضوع و زمینه کاری خود در اختیار مخاطبانشان قرار دهند. آخرین نکته قابل ذکر در این زمینه این است که وبلاگ‌ها می‌توانند به صورت منفرد یا بعضاً هماهنگ با هم از طریق تمرکز روی موضوعی خاص نقش مؤثری در جلب توجه و تحریک افکار عمومی داشته باشند.
آمارهای منتشره در انگلیس از این نکته حکایت دارد که دردسرهای مشارکت آنلاین مخاطبان ارزش تحمل کردن را دارد. وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌های دیلی تلگراف سالیانه 6 میلیون بازدیدکننده دارد، این رقم برای تایمز 9 میلیون و برای گاردین 5/12 میلیون بازدیدکننده است و بنابراین تعجبی ندارد که جایزه بین رسانه‌ای XMA انجمن پژوهش اینکافیج [ایفرا] نصیب گاردین در انگلیس شد. مضامین اصلی مورد مسابقه در سال 2006 شامل پوشش مسابقات فوتبال جام جهانی، پادکست و وبلاگ‌ بود. برای اینکه بدانیم دنیای پلاتفرم‌های چند رسانه‌ای چه ویژگی‌هایی دارند باید به آرای ماریو گارسیا [Q&A with Mario Garcia] طراح روزنامه، رجوع کرد
اما روزنامه راینیش پست [Rheinische Post] در آلمان حتی پا را از این هم فراتر گذاشته است و چاپ و آنلاین را ادغام کرده است.
کلمنس باوئر (Clemens Baver) رییس هیأت اجرایی گروه رسانه‌ای راینیش پست می‌گوید: هر دو عرصه چاپی و آنلاین به طرزی عالی یکدیگر را تکمیل می‌کنند و به لحاظ مضمونی هم عرصه سوژه‌های یکدیگر را گسترده‌تر می‌سازند.
این امر باعث شده تا این روزنامه دوسلدورفی هفته‌ای یک بار مقالات موجود در وبلاگ‌هایش، یعنی در Opinio را نیز در قالب نسخه چاپی به چاپ برساند.
نمونه قابل اشاره دیگر در این زمینه Oh my News کره جنوبی است. این سایت نمونه بارزی از روزنامه‌نگاری شهروندی در جهان است که دارای 40 هزار نویسنده است و هر یکشنبه نسخه چاپی آن که آمیزه‌ای از پست‌های آن است، به بازار می‌آید. این روند اکنون با استقبال سیاستمداران هم مواجه شده است.
گفته می‌شود، رومو هیون رییس جمهور کره جنوبی نخستین رییس جمهور دارای وبلاگ است. وزیر کشور فرانسه یک بلاگر بسیار فعال است و بلاگرها حرف‌های فراوانی برای انتخابات آینده ریاست جمهوری آمریکا خواهند داشت.
آیا وبلاگ‌نویسی به نزدیکی نفطه اوج محبوبیتش رسیده است؟ مرشدان تکنولوژی در موسسه گارتنر چنین اعتقادی دارند.
به گزارش آسوشیتدپرس یکی از 10 پیش‌بینی این شرکت پژوهشی برای سال 2007 این است که شمار وبلاگ‌نویس‌ها در نیمه اول سال آینده میلادی در حد تقریبا 100 میلیون تثبیت خواهد شد.
دلیل این پیش‌بینی به گفته داریل پلامر یکی ار محققان موسسه گارتنر این است که اغلب افرادی که به تفتن با یاداشت‌های روزانه اینترنتی می‌پردازند، تا به حال آن را امتحان کرده‌اند. آنهایی که به این کار عشق می‌ورزند خود را متعهد به ادامه‌دادن آن می‌کنند، در حالیکه دیگران از این کار خسته‌شده و آن را رها کرده‌اند.
پلامر می‌گوید: "بسیاری افراد به وبلاگ‌نویسی روی آورده و بعد آن را کنار گذاشته‌اند. همه فکر می‌کنند که چیزی برای گفتن دارند، اما زمانی که صحنه را در اختیار آنها می‌گذارید و از آنها می‌خواهید حرفشان را بزنند، تازه معلوم می‌شود واقعا حرفی برای گفتن دارند یا نه."
پلامر یادآور می‌شود که این رویداد را نباید ضربه‌‌ای به وبلاگ‌نویسی به حساب آورد، دینامیسم متوقف‌شدن در یک نقطه اوج همیشه رخ می‌دهد، گرچه هنگام بروز در مورد پدیده‌‌ای که به با سرعت زیادی محبوبیت یافته اندکی باعث غافلگیری می‌شود.
فضای وبلاگ بیش از چت فرصت لازم برای اندیشیدن و تعامل فکری را مهیا ساخت. اگر چت روم ها شهاب های آسمان مجازی باشند وبلاگ ها ستاره های نورانی آن هستند. وبلاگ معمولا نسبت به سایت ماهیتی پویاتر دارد. تغییرات در آن سریعتر رخ میدهد.
از طرف دیگر محتوای رسانه را می توان یکی از پر حجم ترین و دست نیافتنی ترین مجموعه داده هایی دانست که می تواند بسیار درباره جامعه سخن بگوید.
وبلاگ تنها یک دفترچه خاطرات که در نهان خانه ی وجود آدمی باشد نیست. نوشتن عنصر اصلی وبلاگ نویس است اما نوشتنی که تنها خود مخاطب آن نباشی، بلکه هر کس دیگری در این فضا اجازه یابد بخواند و علاوه بر خواندن اظهار نظر هم کند.
یکی از ویژگی های وبلاگ بازخور است که با نقد و اظهار نظر از سوی دیگران باعث بالا رفتن آگاهی می شود، هویت محصول فرآیندی مستمر میان خود و دیگری، یک دیالکتیک درونی- برونی می باشد.
شاید یکی از مهم‌ترین تأثیرات وبلاگ، تأثیر آن بر شخصیت اجتماعی فرهنگی و رها کردن و آشکار ساختن لایه‌های پنهانی هویت افراد باشد، طبق مدل"مازلو"انسان ها علاوه بر نیاز های جسمانی دارای نیاز های اجتماعی نیز هستند که حد نهایی آن"خود شکوفایی" است، نیاز به راستی رساندن هستی خویش و کشف توانایی های بالقوه و به کار گرفتن آن.
گذشته از خود شکوفایی وبلاگ فضای برای ارتباط برقرار کردن ایجاد می کند، فرد سعی می کند ارتباطی اثر بخش داشته باشد تا بتواند در نتیجه آن لذت ببرد ویژگی هایی که به طور معنی داری بر اثر بخشی موثر است: گشودگی، همدلی، مثبت گرایی و تساوی است.
در فضای مجازی که تقریبا برابری و تساوی وجود دارد و تو، یک وبلاگ نویس هستی و دیگری ای که سر می زند هم یک وبلاگ نویس است با نظر ها و پیام هایی که در مورد متن های که بیان گر گشودگی است، گذاشته می شود همدلی بالا می رود. وبلاگ محصول رشد درونى ارتباطات در عالم اینترنت است.
این محصول، بازتاب تعامل انسان فضاى مجازى با دیگری است. فضایى، براى به نمایش گذاشتن ابعاد فردى با تمامیت ظرفیت خود در یک عرصه عمومى، تبدیل شده است.
"خود گشودگی" یکی از عوامل موثر در خود شکوفایی می باشد و وبلاگ فضایی را ایجاد می کند که فرد از این طریق و ارتباط برقرار کردن با دیگران، خود شکوفایی اش بالاتر می رود.
وبلاگ هایی که به بیان احساس ها و عواطف می پردازد شاید بیش از دیگر موضوعات باشند، پسرهایی که وبلاگ هایی با موضوع عشق و شعر و احساسی دارند نیز زیاد هستند(البته این نکته جای تحقیق و بررسی بیشتر دارد)، اما می توان گفت عواطف و احساساتی که در دنیای عقلانی و واقعی مجالی پیدا نمی کند در این دنیا به راحتی بروز پیدا می کنند.
وبلاگ ها اکثرا متن گفتاری هستند که زبان نوشتاری هم دارد، که خصیصه گفتگویی و تعاملی بودن در آن موج می زند. ویژگی ای که به وضوح در فرهنگ ایرانی نیز نهان است. فرهنگ ایرانی یک فرهنگ شفاهی می باشد. به گونه ای که خود فرد با اینکه در قسمت پایین متن نظر دهید وجود دارد اظهار تمایل می کند که دوست دارد بداند دیگران چه فکر می کنند. و یا مشکلات و دغدغه های خود را عنوان می کند و از دیگران کمک می خواهد.
وبلاگ یک فضا و بیان شخصی است که افراد خودشان را در آن بیان می‌کنند و در معرض دید همگان قرار می‌دهند که البته این تشخص می‌تواند متعلق به یک گروه، سازمان و یا یک جامعه بزرگ نیز باشد.
انتشار خبر در دنیای وبلاگ‌ها (blogosphere) بسیار سریع صورت می‌گیرد و به همین دلیل هم هست که نویسندگان این گونه تفاسیر اینترنتی از نظر شکل دادن به افکار عمومی، موقعیت مناسبی یافته‌اند.
طبق نتایج موتور جستجوی تکنوراتی Technorati تعداد وبلاگ‌های جهان در سال 2006 پنجاه میلیون بوده است و این در حالی است که این رقم لحظه به لحظه افزایش می‌یابد.
وبلاگ‌ها در هیچ جای جهان مثل فرانسه با اشتیاق نوشته و خوانده نمی‌شوند. طبق آمارهای موجود، از هر سه فرانسوی حاضر در اینترنت 2 نفر وبلاگ می‌خوانند و از هر دو دانش‌آموز یک نفر خاطراتش را در اینترنت می‌نویسد. اما در مقام مقایسه در آمریکا و آلمان از هر سه کاربر اینترنت یک نفر بلاگر فعال است. در فرانسه نیز بحث‌ها از کافی‌شاپ‌ها به عرصه اینترنت منتقل شده است. لوموند روزنامه معروف فرانسه اکنون خوانندگانش را به ساختن وبلاگ فرا می‌خواند. اینجا [ Creez Votre Blog] می‌توان وبلاگ‌های معروف روزنامه‌نگاران و مردم عادی را دید که به تبادل آرا می‌پردازند. بحث‌هایی چون بهداشت، خانواده، هنر و البته سیاست هم در آنها جاریست.
بحث‌های نمادین جاری در وبلاگ‌ها بسیار متنوع است. این امر را می‌توان در وبلاگ‌های دیلی تلگراف Daily telegraph در انگلیس دید. در اینجا [Telegraph Blogs] قهرمان راگبی دیل کارلینگ درباره دیدار با پسرش حرف می‌زند. یا سرهنگ تیم کالینز فرمانده نظامی در عراق دیدگاه‌هایش را بر سر جنگ و یا اسکندر کبیر با دیگران در میان می‌گذارد. در همین حال، روزنامه‌نگاران هم راجع به مشکلات خودشان از موتورسواری تا آشپزی فرانسوی حرف می‌زنند.
بن منتون نویسنده دیلی تلگراف می‌گوید: با این همه، ستارگان واقعی در این فضا کسانی هستند که هیچ‌کس آنها را نمی‌شناسد، اما با مقالاتشان تأثیری پایدار بر جا خواهند گذاشت.
محتوای وبلاگ‌های اولیه غالباً شامل: مجموعه‌ای از لینک‌ها و توضیحات متناسب با علاقه نویسنده بود. سپس وبلاگ‌هایی که جنبه دفترچه خاطرات شخصی داشت به وجود آمد و در ادامه نیز شاهد وبلاگ‌هایی تخصصی در زمینه‌های گوناگون همچون: نجوم، روزنامه‌نگاری، مذهبی، سیاسی و... بودیم.
ساختن وبلاگ‌ها بسیار راحت است فقط باید فرم مختصر و ساده‌ای را- که بیشتر از چند دقیقه طول نمی‌کشد- پر کرد تا صاحب وبلاگ شد. برای گذاشتن مطلب هم در آن نیاز به اتصال به اینترنت نیست می‌توان مطلب را تایپ و پس از اتصال، آن را در وبلاگ Paste کرد.

تفاوت وبلاگ و روزنامه کاغذی
1 - وبلاگ‌ها به جای اخبار جاری و رسمی بیشتر به مخاطبان خود در باره اخبار غیررسمی، خاص و حاشیه‌ای اطلاع می‌دهند.
2 - نسل جوان امروز روزنامه خوان نیست و به کامپیوتر بیشتر عادت کرده است.
3 - امکان دسترسی به مطالب گذشته (آرشیو) خیلی راحت‌تر از روزنامه‌های کاغذی است.
4 - امکان دسترسی به اطلاعات اضافه مرتبط (با توجه به لینگ‌های موجود) خیلی راحت‌تر است.
5 - امکان استفاده از صدا، تصویر و فیلم هم در آن وجود دارد.
6 - امکان ذخیره مطالب مورد نظر راحت‌تر است.
7 - امکان ارسال نظرات یا مطالب مورد نظر توسط ایمیل بسیار راحت‌تر است.
8 - محدودیت جا وجود ندارد.
9 - هزینه‌های کمرشکن تهیه دفتر، تجهیزات، کاغذ، چاپ، توزیع و... را ندارد.
10 - وبلاگ‌ها می‌توانند هر لحظه اطلاعات خود را تکمیل کنند، اما روزنامه‌های کاغذی در بند زمان هستند و مجبورند تا شماره یا چاپ بعدی صبر کنند.
انتشار خبر در دنیای وبلاگ‌ها (blogosphere) بسیار سریع صورت می‌گیرد و به همین دلیل هم هست که نویسندگان این گونه تفاسیر اینترنتی از نظر شکل دادن به افکار عمومی، موقعیت مناسبی یافته‌اند.
طبق نتایج موتور جستجوی تکنوراتی Technorati تعداد وبلاگ‌های جهان در سال 2006 پنجاه میلیون بوده است و این در حالی است که این رقم لحظه به لحظه افزایش می‌یابد.
وبلاگ‌ها در هیچ جای جهان مثل فرانسه با اشتیاق نوشته و خوانده نمی‌شوند. طبق آمارهای موجود، از هر سه فرانسوی حاضر در اینترنت 2 نفر وبلاگ می‌خوانند و از هر دو دانش‌آموز یک نفر خاطراتش را در اینترنت می‌نویسد. اما در مقام مقایسه در آمریکا و آلمان از هر سه کاربر اینترنت یک نفر بلاگر فعال است. در فرانسه نیز بحث‌ها از کافی‌شاپ‌ها به عرصه اینترنت منتقل شده است. لوموند روزنامه معروف فرانسه اکنون خوانندگانش را به ساختن وبلاگ فرا می‌خواند. اینجا [ Creez Votre Blog] می‌توان وبلاگ‌های معروف روزنامه‌نگاران و مردم عادی را دید که به تبادل آرا می‌پردازند. بحث‌هایی چون بهداشت، خانواده، هنر و البته سیاست هم در آنها جاریست.
بحث‌های نمادین جاری در وبلاگ‌ها بسیار متنوع است. این امر را می‌توان در وبلاگ‌های دیلی تلگراف Daily telegraph در انگلیس دید. در اینجا [Telegraph Blogs] قهرمان راگبی دیل کارلینگ درباره دیدار با پسرش حرف می‌زند. یا سرهنگ تیم کالینز فرمانده نظامی در عراق دیدگاه‌هایش را بر سر جنگ و یا اسکندر کبیر با دیگران در میان می‌گذارد. در همین حال، روزنامه‌نگاران هم راجع به مشکلات خودشان از موتورسواری تا آشپزی فرانسوی حرف می‌زنند
آمارهای منتشره در انگلیس از این نکته حکایت دارد که دردسرهای مشارکت آنلاین مخاطبان ارزش تحمل کردن را دارد. وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌های دیلی تلگراف سالیانه 6 میلیون بازدیدکننده دارد، این رقم برای تایمز 9 میلیون و برای گاردین 5/12 میلیون بازدیدکننده است و بنابراین تعجبی ندارد که جایزه بین رسانه‌ای XMA انجمن پژوهش اینکافیج [ایفرا] نصیب گاردین در انگلیس شد. مضامین اصلی مورد مسابقه در سال 2006 شامل پوشش مسابقات فوتبال جام جهانی، پادکست و وبلاگ‌ بود. برای اینکه بدانیم دنیای پلاتفرم‌های چند رسانه‌ای چه ویژگی‌هایی دارند باید به آرای ماریو گارسیا [Q&A with Mario Garcia] طراح روزنامه، رجوع کرد.
اما روزنامه راینیش پست [Rheinische Post] در آلمان حتی پا را از این هم فراتر گذاشته است و چاپ و آنلاین را ادغام کرده است.
کلمنس باوئر (Clemens Baver) رییس هیأت اجرایی گروه رسانه‌ای راینیش پست می‌گوید: هر دو عرصه چاپی و آنلاین به طرزی عالی یکدیگر را تکمیل می‌کنند و به لحاظ مضمونی هم عرصه سوژه‌های یکدیگر را گسترده‌تر می‌سازند.
این امر باعث شده تا این روزنامه دوسلدورفی هفته‌ای یک بار مقالات موجود در وبلاگ‌هایش، یعنی در Opinio را نیز در قالب نسخه چاپی به چاپ برساند.
نمونه قابل اشاره دیگر در این زمینه Oh my News کره جنوبی است. این سایت نمونه بارزی از روزنامه‌نگاری شهروندی در جهان است که دارای 40 هزار نویسنده است و هر یکشنبه نسخه چاپی آن که آمیزه‌ای از پست‌های آن است، به بازار می‌آید. این روند اکنون با استقبال سیاستمداران هم مواجه شده است.
گفته می‌شود، رومو هیون رییس جمهور کره جنوبی نخستین رییس جمهور دارای وبلاگ است. وزیر کشور فرانسه یک بلاگر بسیار فعال است و بلاگرها حرف‌های فراوانی برای انتخابات آینده ریاست جمهوری آمریکا خواهند داشت.

* منابع پیش نویسنده محفوظ است.

منبع: / خبرگزاری / آریا ۱۳۸۷/۰۶/۲۸
نویسنده : موسی کاظم زاده