باجرگار  یا مرغ عشق به عنوان طوطی معمولی یا پاراکیت صدفی شناخته می شود، یک طوطی کوچک و دم بلند است. طوطی دانه‌خوار معمولاً با نام مستعار باجریگار و در فارسی مرغ عشق نامیده می‌شود.
 

باجیگارها ها تنها گونه از جنس Melopsittacus هستند. به طور طبیعی، گونه سبز و زرد با نشانه های سیاه و صدفی در پشت، پشت و بال ها است. مرغ عشق در اسارت با رنگ های آبی، سفید، زرد، خاکستری و حتی با تاج های کوچک پرورش داده می شوند.

جوجه‌ها یک شکل هستند، در حالی که بزرگسالان از طریق رنگ دانه و رفتارشان از هم جدا می‌شوند. این گونه تنها عضو از جنس Melopsittacus است که تنها جنس در قبیله Melopsittacini است.

منشا نام این طوطی زیبا مشخص نیست. این طوطی ها که اولین بار در سال 1805 ثبت شد، به دلیل جثه کوچک، هزینه کم و توانایی تقلید گفتار انسان، حیوانات خانگی محبوبی در سراسر جهان هستند.

آنها احتمالاً سومین حیوان خانگی محبوب در جهان هستند، البته پس از سگ و گربه اهلی. آنها ها طوطی های گله عشایری هستند که از قرن نوزدهم در اسارت پرورش داده می شوند. هم در اسارت و هم در طبیعت، طوطی ها به صورت فرصت طلبانه و به صورت جفت تولید مثل می کنند.

مرغ عشق دستی

آنها به طور وحشی در سراسر مناطق خشک استرالیا یافت می شوند، جایی که آنها در شرایط سخت داخلی بیش از پنج میلیون سال جان سالم به در برده اند. موفقیت آنها را می توان به سبک زندگی عشایری و توانایی آنها در تولید مثل در حین حرکت نسبت داد.