رئیس پیشین بانک مرکزی امریکا با اشاره به وخامت بحران در نظام مالی امریکا، از ملی کردن بانک ها برای حل این بحران حمایت کرد. اظهارات اعجاب آور رئیس پیشین بانک مرکزی فدرال (آلن گرینسپن) در مصاحبة اخیرش با یک روزنامة اقتصادی در سراسر جهان پیچید.
او گفت: به احتمال زیاد واشنگتن مجبور خواهد شد به منظور ملی کردن بانک ها و جلوگیری از ورشکستگی کل سیستم بر اثر بدهکاری، میلیاردها دلار دیگر از پول مالیاتپردازان تزریق نماید. نشریة آمریکنفریپرس نوشت: چه کسی تصور می کرد وضعیت به این شکل در آید؟ به سال 1913 و تصویب قانون بانک مرکزی فدرال برگردیم. چارلز آگوست لیندبرگ (جمهوریخواه اهل مینهسوتا) مطرح کرد که «بانک مرکزی فدرال عظیمترین ائتلاف را در زمین پدید می  آورد ... ممکن است مردم به این زودی ها به آن پی  نبرند، اما فقط چند سال با پی بردن به آن فاصله داریم. این ائتلاف ها بهزودی پی خواهند برد که بیش از حد پیشروی کردهاند؛ حتی برای نفع خودشان.» بر اساس این گزارش، حدود 100 سال پس از آن، دو تا از بزرگ ترین مؤسسه های مالی جهان در شرف ورشکستگی معلق هستند و قربانی طمع خودشان در نتیجة تسهیلات بدهی شده اند که توسط بانک مرکزی فدرال فراهم آمد. اکنون صحبت ها و تخمین ها در مورد این آغاز شده است که آیا واشنگتن مجبور خواهد شد مداخله نماید و برای در حرکت نگهداشتن پول مالیاتپردازان، با آن بخش عمدة سهام را بخرد؟ خبرهای این بحران قریب الوقوع سبب شد که بانکدار برجستة پیشین در مصاحبة خود با مجلة فایننشالتایمز بگوید: «ممکن است ضروری باشد که موقتاً برخی از بانکها را به منظور تسهیل یک جهش و بازسازی مجدد، ملی نماییم. من متوجه هستم که این کاری است که باید یک بار در هر 100 سال انجام گردد.» منشی مطبوعاتی کاخ سفید (رابرت گیبس) این ادعا را تکذیب کرد و اضافه نمود که مدیریت همچنان قویاً معتقد است که مسیر صحیح، حفظ سیستم بانکداری خصوصی است؛ با اطمینان از اینکه مقررات و حدود این بانک ها به گونة مناسبی توسط دولت تعیین گردد. این گزارش می افزاید: این موضوع سناتور محافظهکار جمهوریخواه ـ لیندس گراهام ـ را از گفتن این جمله منع نکرد که: «مدیریت کشور باید کاری انجام دهد که هیچ کس در سال گذشته حتی خواب آن را هم نمی دید؛ ملی سازی محدود.»
به گرینسپن به عنوان بهترین بانکدار آمریکا از سال 1987 تا 2006، لقب استاد داده بودند؛ بهدلیل خلق فرصت های فراوان برای شرکای بانکدارش. سیاست های پولی بیقاعدة او کشور را سرشار از دلارهای ارزانقیمت نمود و اقتصاد آمریکا را به عنوان یک اقتصاد تکنولوژیک و پر از املاک و مستغلات مطرح نمود. اما تابستان گذشته در زمانی که اقتصاد جهانی تحت تهدیدهای ناشی از هنگفتی بدهی قرار گرفت، تمامی این داستان تمام شد. اکنون همان کسانی که زمانی گرینسپن را یک نابغة مالی میدانستند، او را مسئول مشکلات اقتصادی کنونی می بینند.
دیگر روش بانک داری قدیمی حرفی برای گفتن در مورد بحران کنونی ندارد. در اکتبر 2008 گرینسپن پریشان در جلسة کمیتة کاخ سفید اقرار کرد که سیستم مورد اعتماد او دچار نقصان است و او اشتباه کرده است یا حداقل قسمتی از سیاست های مالی بیقاعدة او اشتباه بوده است. در طول 20 سالی که گرینسپن بانک مرکزی خصوصی کشور را اداره می کرد، شدیداً معتقد بود باید به بازارها و بانکدارها اجازه داد که خود را اداره کنند. او در حضور کنگره، مخالف تلاش برای وضع مقررات بر بازارهای مالی بود و ابزارهای مالی پیچیده ای با عنوان دریواتیوها را مورد تحسین قرار داد.نشریة آمریکن فریپرس افزود: اما به گفتة بسیاری از تئوریسین های مسائل مالی، مشکل این بود که گرینسپن در حالی که می گفت بانک ها و سرمایه گذاران باید خود را اداره نمایند، به منظور پایین نگهداشتن نرخ ها به طریق مصنوعی برای جلوگیری از توقف جریان پول، مداخله مینمود. این سیاست سرسخت و مداخلهجویانة او سبب ارزانماندن بدهی و در امان ماندن بانکدارها و سرمایه گذاران از انعکاس طمعورزیهاشان است. بنابراین همانطور که لیندبرگ زیرکانه پیش بینی کرده بود، گرینسپن و بانک ها «بیش از حد پیشروی کردند؛ حتی برای نفع خودشان.»
 

منبع: / سایت / باشگاه اندیشهبه نقل از: saipaonline.com31/1/1387