کمبود توجه و تمرکز یا اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی است که بر توانایی فرد در تمرکز، کنترل تکانه ها و توجه به جزئیات تأثیر می گذارد. این اختلال می تواند در مدرسه، محل کار و روابط شخصی مشکلاتی ایجاد کند.
 

علائم کمبود توجه و تمرکز
علائم کمبود توجه و تمرکز می تواند در کودکان و بزرگسالان متفاوت باشد.
علائم کمبود توجه و تمرکز در کودکان:

عدم توجه: کودک در انجام تکالیف یا پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارد.
پرت شدن حواس: کودک به راحتی حواسش پرت می شود و نمی تواند بر یک کار تمرکز کند.
بی دقتی: کودک در انجام کارهای مدرسه یا خانه اشتباهات زیادی مرتکب می شود.
فراموشکاری: کودک اغلب چیزها را فراموش می کند.
عدم سازماندهی: کودک در سازماندهی وسایل و کارهای خود مشکل دارد.
پرتحرکی: کودک در نشستن و آرام ماندن مشکل دارد.
رفتار تکانشی: کودک قبل از فکر کردن عمل می کند و اغلب بدون توجه به عواقب اعمال خود رفتار می کند.
 

علائم کمبود توجه و تمرکز در بزرگسالان:

عدم توجه: بزرگسال ممکن است در انجام تکالیف یا پیروی از دستورالعمل ها مشکل داشته باشد.
پرت شدن حواس: بزرگسال ممکن است به راحتی حواسش پرت شود و نمی تواند بر یک کار تمرکز کند.
بی دقتی: بزرگسال ممکن است در انجام کارهای شغلی یا شخصی اشتباهات زیادی مرتکب شود.
فراموشکاری: بزرگسال ممکن است اغلب چیزها را فراموش کند.
عدم سازماندهی: بزرگسال ممکن است در سازماندهی وسایل و کارهای خود مشکل داشته باشد.
تکانشگری: بزرگسال ممکن است قبل از فکر کردن عمل کند و اغلب بدون توجه به عواقب اعمال خود رفتار می کند.
رفتار پرخاشگرانه: بزرگسال ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه یا تحریک پذیری از خود نشان دهد.
مشکلات در روابط: بزرگسال ممکن است در برقراری روابط با دیگران مشکل داشته باشد.
 

علت کمبود توجه و تمرکز
علت دقیق کمبود توجه و تمرکز مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی و محیطی ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشند.
تشخیص کمبود توجه و تمرکز
برای تشخیص کمبود توجه و تمرکز، پزشک یا متخصص سلامت روان باید یک ارزیابی کامل انجام دهد. این ارزیابی ممکن است شامل مصاحبه با کودک یا بزرگسال، ارزیابی رفتار و انجام آزمایش های تشخیصی باشد.
درمان کمبود توجه و تمرکز
درمان کمبود توجه و تمرکز معمولاً شامل ترکیبی از دارو درمانی، درمان رفتاری و تغییرات سبک زندگی است.
 

دارو درمانی
داروهای محرک مانند متیل فنیدیت و دکستروآمفتامین می توانند به بهبود تمرکز و کاهش تکانشگری کمک کنند.
درمان رفتاری
درمان رفتاری می تواند به افراد مبتلا به کمبود توجه و تمرکز کمک کند تا مهارت های مقابله ای را یاد بگیرند و رفتارهای خود را مدیریت کنند.
تغییرات سبک زندگی
تغییرات سبک زندگی مانند ایجاد روال منظم، ایجاد محیطی آرام برای مطالعه یا کار و داشتن رژیم غذایی سالم می تواند به بهبود علائم کمبود توجه و تمرکز کمک کند.
 

عوارض کمبود توجه و تمرکز
کمبود توجه و تمرکز می تواند منجر به مشکلاتی در مدرسه، محل کار و روابط شخصی شود. این اختلال همچنین می تواند خطر ابتلا به سایر مشکلات سلامت روان مانند افسردگی، اضطراب و سوء مصرف مواد را افزایش دهد.
پیشگیری از کمبود توجه و تمرکز
هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری از کمبود توجه و تمرکز وجود ندارد، اما تحقیقات نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاصی در دوران بارداری ممکن است خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهد.