زندگی‌نامه
در سال 1310 در شهر سنندج به دنیا آمد. پدر و مادرش صدایی لطیف و خوش داشتند و پدرش ردیف‌های موسیقی ایرانی را به خوبی می‌دانست. پدر با شادروان سید على‏اصغر كردستانى كه یكى از خوانندگان بزرگ كردستان بود و آوازه‏ شهرتش سراسر مناطق كردنشین سلسله جبال زاگرس را فراگرفته بود، معاشرت داشت و مأنوس بود؛ همین انس و الفت و نیز میراث خدادادى كه از پدر و مادر به وى رسیده بود موجب آن بود كه هر گاه زمزمه‏اى می‌کرد با تشویق و استقبال پدر و مادر و دوستانش روبه‌رو شود.

سال اول دبیرستان که بود روزی با دوستانش از كوچه باغ‌هاى سنندج مى‏گذشت و وقتی به سبب اصرار آن‌ها شروع به خواندن کرد، ناگهان در باغى باز شد و شخصى بسیار مرتب و خوش‌لباس – که بعدها معلوم شد سرهنگ دفترى، شاگرد استاد صبا و صاحب مکتبی خاص در نواختن ویولن و سه‌تار بوده است – غلامعلی و دوستانش را به باغ خود دعوت کرد. پس از اجراى چند قطعه آواز مورد تشویق و تمجید دفترى قرار گرفت. در این دوران او را به رادیو سنندج دعوت کردند و غلامعلی رومی بعد از چند جلسه تمرین، اولین برنامه‏ خود را در پاییز سال 1327 در رادیو سنندج اجرا کرد. این برنامه كه آهنگى بود در مایه «سه‏گاه» بى‏اندازه در خطه‏ كردستان مورد توجه قرار گرفت و موجب شهرت فراوان او شد.

غلامعلى رومى ردیف‌هاى آوازی را زیر نظر سرهنگ دفترى و سروان ناظرى فرا گرفت. بعد از گرفتن دیپلم، براى ادامه تحصیل به تهران رفت و در این زمان با محمد بهارلو كه آن زمان رئیس اركستر برنامه ارتش بود آشنا شد و به کمک او به رادیو رفت و در برنامه ارتش با حسین خواجه امیرى (ایرج)، كه در آن زمان دانش‏آموز دبیرستان نظام بود، مشتركاً برنامه اجرا کرد.

رومى از محمود كریمى و غلامحسین بنان ردیف‌ها را یاد گرفت و كم‏كم به برنامه‏هاى رادیو تهران و سپس رادیو ایران راه یافت و تا پایان دوره‏ تحصیلات در دانشكده ادبیات، به عنوان خواننده رسمى رادیو ایران فعالیت کرد. او كنسرت‌هاى زیادى به نفع مؤسسات خیریه و تیمارستان‌ها برپا كرد و عشق و علاقه‏ فراوانى داشت که براى مردم محروم و علاقه‌مند بخواند. او با هنرمندانی چون محمد میرنقیبى، محمد بهارلو، مجید وفادار و مشیر همایون شهردار همكارى داشته و حدود هفتاد و پنج ترانه و تصنیف محلى خوانده كه اكثر آنها ترانه‏هاى اصیل و محلی كردى بوده است.

در سال 1337 به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد و چند سالى دبیر دبیرستان شاپور تجریش بود. پس از آن به عنوان دبیر دبیرستان‌هاى ایرانى در كشور عراق به تدریس پرداخت. مدتى سرپرست دبیرستان علوم در نجف اشرف شد و سپس به بغداد رفت. جمعاً چهار سال در كشور عراق ‏ماند و همان‌جا ازدواج کرد. حاصل آن ازدواج سه فرزند دختر است كه هر سه آنها نیز از هنر بهره‏اى برده‏اند. غلامعلى رومى پس از بازگشت به ایران در سمت‌های رئیس دبیرستان باختران (كوروش كبیر سابق)، معاونت امور تربیتى استان تهران، رئیس دانش‌سراى هنر تهران، سرپرست سازمان ملى فولكلور ایران، مدیر كل فرهنگ و ارشاد اسلامى كردستان، معاون هنرى اداره‏ كل پژوهش و آموزش هنرى و سرپرست فرهنگسراى نیاوران فعالیت کرد.

استاد رومی مدرک درجه یک هنری دارد و از ابتدای فعالیت مؤسسه هنرمندان پیشکسوت، به عضویت آن درآمده است.
منبع: موسسه هنرمندان پیشکسوت