روزنامه همشهری، چهارشنبه 24 مرداد ,1375 14 آگوست ,1996 سال چهارم , شماره 1042

درباره اجرای تئاتر همراه با موسیقی در لندن
این روزها بازسازیهای خوبی در لندن به روی صحنه می رود. نسخه جدید
جنگ وصلح واستنلی که موضوعات حماسی را بیان می کنند

آیا انگلستان که زمانی نمایشنامه نویسانی چون شکسپیر و شاو داشته
است دیگر نمایشنامه نویس ندارد

. اشاره: اخیرا تئاترهای موزیکال پرخرج و بازسازیهای ناموفق
نمایشنامه های قدیمی سالنهای تئاتر شهر لندن رافرا گرفته است.
منتقدان تئاتر معتقدند عدم تولیدنمایشنامه های جدید می تواند
تئاتر انگلیس را وارد دوران رکود کند. ریچارد کورلیس منتقد مجله
تایم در این باره نظراتی دارد که توسط واحدرسانه های خارجی ترجمه
شده و چکیده آن در پی می آید.

تعداد زیادی از کارهای سنگین تئاتر در سالنهای شهر لندن به اجرا
درآمده اند وبازیگران بار اصلی این آثاررا به دوش می کشند. این
بازیگران در تئاترهایی همچون جنگ و صلح Jeeves, By و
استنلی در حال هل دادن پیانو, جابجایی صندلی و مبلها و پوشاندن
صحنه با پارچه های عظیم دیده می شوند. آنها هنگامی که مشغول جابجایی
چیزی نیستند تلاش می کنند تا از صحنه دور باشند. صحنه اصلی با حرکتهای
سریع کامپیوتر جابجا می شود. در بازسازی درخشان موسیقی کوتاه شبانه
که در سالن تئاتر ملی لندن انجام شد صحنه ها به طور مکانیکی در محلی
خارج از دید چشم بینندگان حرکت می کردند و بازیگران در تلاش بودند که
در اثر سقوط یا تصادف آسیب نبینند.
تابستان امسال بازیگران تئاتر سنگین ترین وزنه ها را در تئاتر لندن
وهنگام اجرای تئاتر موزیکال مارتین گوئر بلند کردند. این تئاتر 5,7
میلیون دلاری به تهیه کنندگی کامرون مکینتاش در اواسط ژوئیه (اوایل
مرداد) در لندن گشایش یافت. مکینتاش با وجود نقدهای مخالف فراوانی
که درباره اش می نوشتند ناچار بود کار را ادامه دهد. این مبارزه باز
هم به نفع مکینتاش موفق ترین تهیه کننده تاریخ تئاتر پایان یافت. سه
نمایش قبلی او به نامهای بینوایان ,شبح اپرا ومیس سایگون در
مجموع بیش از 100 میلیون دلار بلیت فروخته اند. اثراخیر او
مارتین گوئرداستان یک مرد فرانسوی قرن شانزدهم است که همسرش را
رها می کند و سالها از اودور می ماند و پس از سالهاباز می گردد.
آیا این مرد واقعا اوست این اثر الهام بخش اپرایی به نام همسر
مارتین گوئر اثرویلیام برگزمامحصول سال 1956 نیز بوده است . همچنین
دو فیلم به نامهای بازگشت مارتین گوئر محصول سال 1982 کشورفرانسه و
سامرزبی محصول سال 1993 کشور امریکا و حداقل سه تئاتر موزیکال
براساس آن ساخته شده است. نسخه مکینتاش از این اثر کار گروهی است که
با آهنگسازی کلودمیشل شونبرگ و اشعارآلن بوبلیل نمایش میس
سایگون را نیز اجرا کرده بودند. با کنار گذاشتن افسانه ها و تردیدها
آنان به سرعت دریافتند که این مارتین جدید فریبی بیش نیست. بنابراین
نویسندگان این طرح رابه شکلی تغییر دادند که یک آدم بدجنس روانی جای
مارتین را بگیرد و نتیجه کار یک رومئو ژولیت غیر شاعرانه بود. چرا
موزیکالهای جدی تا این حد مورد بی توجهی قرار گرفته اند این گروه در
میس سایگون بسیار موفق تر بودند. اما کارگردان این اثردکلان دونلان
که اثر برجسته ای همچون آنطور که تو دوست داری را روی صحنه برده است
در تبدیل این درام به یک موزیکال موفق نیست. مارتین گوئر اثری بزرگ
است اما باید بسیار باشکوهتر باشد. گروه مکینتاش باید این نکته را
مورد توجه قرار دهد که موزیکالهای دیگری نیز در لندن به این دلیل
شکست خورده اند که به بازگویی شرح حال بزرگان از زبان خودشان
پرداخته اند. اما وجود آثاربرجسته ای همچون گربه ها اثراندرو
لوید وبر که 15 سال در لندن اجرا شد باعث شده که لندن درحال حاضر
به آرامگاه تئاترهای موزیکال تبدیل شود. لویدوبر در آخرین اثر
خویش پیشنهاد کرد شیوه استفاده از موسیقی اصلاح و شیوه جدیدی ابداع
شود . تئاترJeeves By که در سال 1975 با شکست مواجه شد دوباره به
شکل یک مینیاتور لذت بخش بازسازی شده است. این نمایش یادآوری می کند
که منبع اصلی شوخطبعی در داستان وجود شخصیت های مشهور نوشته برتی
ووستر بوده است. بنابراین هیچوقت نباید برای بامزه بودن زیاد تلاش
کرد زیرا مردم خودشان فوری این نکته را درمی یابند. در حال حاضر در
لندن نیز مانند برادوی تئاترهای موزیکال پرفروش هستند. اما مردم
برای دیدن آثار جدی تر باید به سراغ تئاتر ملی بروند که ستارگان
برجسته صحنه تئاتر را نیز به همکاری فرا خوانده است. آخرین اثری که
در تئاتر ملی روی صحنه رفت جان گابریل بورکمن اثرایبس با بازی
پل اسکوفیلد,ونساردگریو وآیلین آتکینز بود. باوجودی که در
بعضی اجراهای این نمایش اشتباهاتی وجودداشت, اما تلاش اسکوفیلد
همراه با تکنیک جادویی اش باعث شد که همه چیز مجددا تحت کنترل او
در آید. این روزها بازسازیهای خوبی درلندن به روی صحنه می رود.
نسخه های جدیدجنگ و صلح ازهلن ادمونسون واستنلی اثرپام جم
نشان دادند که چگونه موضوعات حماسی می توانند جهت یابند تا به معیار
قابل قبولی برسند. با وجود همه این نمایشهای اجرا شده سوالی در ذهن
بینندگان به وجود می آید. آیا انگلستان که زمانی نمایشنامه نویسانی
چون شکسپیر و شاو داشته است دیگر نمایشنامه نویس ندارد
نمایشنامه نویسی انگلستان کجا رفته است برای علاقه مندان تئاتر همچون
روحی است که بدون وجود آن قادر به ادامه زندگی نیستند. تئاتر ما را
در یک اتاق با اعتقادات و اندوههای اساسی زندگی, حبس می کند و آنها
را زیبا جلوه می دهد. حرکت صحنه های عظیم در تئاتر یک مسئله کوچک است.
مسئله اصلی تئاتر تاثیرگذاشتن بر تماشاگران است. آیا تئاتر در این
زمینه باز هم خواهد توانست به روزهای طلایی خویش بازگردد