رالف والدو امرسون؛ فیلسوف و نویسنده آمریکایی و از یونیتاریست های معروف و بانفوذ آمریکا. وی را پدیدآورنده مکتب ترانسندنتال آمریکا می دانند.

زندگی
رالف والدو امرسن (Ralph Waldo Emerson) در ۲۵ مه ۱۸۰۳ در شهر بوستن در ایالت ماساچوست آمریکا زاده شد. پدرش کشیشی از فرقه یونیتاریست ها بود و هنگامی که رالف والدو ده سال بیشتر نداشت، درگذشت. پس از مرگ پدر، عمه ی او، خانم «مری مودی امرسن» به تعلیم و تربیت وی همت گماشت. امرسن در سال ۱۸۲۵ از دانشگاه هاروارد فارغ التحصیل و در سال ۱۸۲۶ موفق به دریافت مجوز کشیشی برای تبلیغ فرقه یونیتاری شد.
امرسن در سال ۱۸۲۹ به همکاری با کلیسای یونیتاری دعوت گردید و در همان سال با «الن لوییزا تاکر» ازدواج نمود. «الن لوییز» دو سال پس از ازدواج درگذشت.
امرسن پس از مرگ همسرش راهی اروپا شد و طی سال های ۱۸۳۲ و ۱۸۳۳ با فلاسفه و ادیبان برجسته اروپایی مانند: توماس کارلایل، ویلیام وردزورث و ساموئل تایلر کلریج آشنا شد. امرسن در این سفر، تحقیقاتی پیرامون ایده آلیسم آلمانی و فلسفه هندی به عمل آورد که در نگارش های بعدی او مؤثر بود.
پس از بازگشت از اروپا در سال ۱۸۳۵ با خانم «لودیا جکسن» ازدواج کرد و در شهر کنکورد اقامت گزید. اولین کتاب او به نام «طبیعت»، در سال ۱۸۳۶ منتشر شد.
تدریس رسالات «دانشمند آمریکایی» در سال ۱۸۳۷ و «خطاب به کالج الهیات» در سال ۱۸۳۸، به اخراج وی از دانشگاه هاروارد انجامید. برکناری وی از دانشگاه، سبب شهرت بیشتر و افزایش پیروان او شد. امرسن به عنوان رهبر ترانسندنتالیست ها مورد قبول و احترام طرفدارانش قرار گرفت.
وی با همکاری آموس برانسن الکوت، مارگرت فولر و هنری دیوید تورو در سال ۱۸۴۰ به نشر مجله «میزان» (The Dial)، ارگان ترانسندنتالیست ها، به عنوان مرکز پرورش و ارتباط عقاید پیشرو ِ متفکران ِ جدی در هر جامعه ای، اقدام نمود. این نشریه تا سال ۱۸۴۴ منتشر شد. از سال ۱۸۵۰ به بعد نوشتارهای امرسون با موفقیت بیشتری روبرو شد. مانند: «روش زندگی - ۱۸۶۰» و «جامعه و فرد - ۱۸۷۰».
امرسون استعداد ادبی و دوراندیشی فرهنگی خود را در تقریظ بر کتاب والت ویتمن به نام «برگ های علف»، به ثبوت رساند؛ او درباره ویتمن اشتهار جهانی وی را پیش بینی کرد. امرسن بارها در مقام پیشوای ادبی و مشوق فرهنگی نسل جوان شناخته شده است. وی به دانشمندان آمریکایی توصیه می کند که خود را از نفوذ عقاید اروپاییان حفظ نمایند. امرسن بانی مکتب جدیدی در فرهنگ آمریکا محسوب شده و آثار او تأثیر به سزایی بر مشاهیر رنسانس آمریکایی مانند: والت ویتمن، امیلی دیکنسن، ناتانیل هاوثورن، ادگار آلن پو و هرمان ملویل داشته است.
امرسون به سعدی علاقه زیادی داشت، تا جاییکه نوشته های وی را با انجیل حتی مقایسه نمود.[۱] امرسون در مدح حافظ شیرازی نیز مقالاتی نوشت.[۲]
رالف والدو امرسن در ۲۷ آوریل ۱۸۸۲ در کنکورد ماساچوست درگذشت.

آثار
مهمترین آثار امرسن عبارتند از:
- Nature 1836 / «طبیعت»: این کتاب مجموعه ای از رسالات کوتاه فرهنگی- اجتماعی است که در آن به تشریح و تبلیغ زندگی بی آلایش و سازگار با سرشت انسان و محیط زیست او پرداخته است.
- The American scholar 1837 / «دانشمند آمریکایی»
- War 1838 / «جنگ»
- Self-Reliance 1848 / «اعتماد به نفس»
- Conduct Of Life 1860 / «روش زندگی»
- May-day and other pieces 1867 / «می-دی و داستان های دیگر»
- Society And Solitude 1870 / «جامعه و فرد»
- Journals / «خاطرات»
- Representative Men / «نمایندگان بشریت»
علاوه بر این، رسالات بی شماری از رالف والدو امرسن با عنوان های مختلف ترجمه و چاپ شده است.

پی نوشت:
1. Milani, A. Lost Wisdom. 2004. Washington. ISBN 0934211906 p.39
2. http://www.rwe.org/comm/index.php?option=com_content&task=view&id=49&Itemid=226

منابع:
1. http://fa.wikipedia.org