فلسفۀ اگزیستانسیالیستی سارتر تأثیر قابل توجهی در تفکر فیلسوفان اروپایی داشت. او با تأکید بر آزادی و مسئولیت فردی، راهی جدید برای تفکر در مورد ماهیت وجود انسان ارائه داد.

سارتر معتقد بود که انسان‌ها موجوداتی آزاد هستند که می‌توانند مسیر زندگی خود را انتخاب کنند. این آزادی با مسئولیتی همراه است که باید برای انتخاب‌های خود پاسخگو باشند.

فلسفۀ سارتر برای نسل جوان پس از جنگ جهانی دوم جذابیت خاصی داشت. این نسل که تجربهٔ جنگ و اشغال را پشت سر گذاشته بود، به دنبال راهی برای بازسازی زندگی خود بود. فلسفۀ سارتر به آنها این امکان را می‌داد تا زندگی خود را از نو انتخاب کنند و مسئولیت آن را بر عهده بگیرند.

سارتر همچنین در سیاست فعال بود. او از مدافعان حقوق بشر و آزادی بیان بود و در مخالفت با استعمار و جنگ فعالیت می‌کرد.

واکنش‌ها به فلسفۀ سارتر

فلسفۀ سارتر واکنش‌های متفاوتی را برانگیخت. برخی از فیلسوفان، مانند سیمون دوبووار، از فلسفۀ او استقبال کردند. برخی دیگر، مانند مارتین هایدگر، از آن انتقاد کردند.

در جامعهٔ عمومی نیز، فلسفۀ سارتر با واکنش‌های متفاوتی روبرو شد. برخی از مردم از آن استقبال کردند و آن را راهی برای رهایی از محدودیت‌های اجتماعی و فرهنگی می‌دیدند. برخی دیگر از آن انتقاد کردند و آن را راهی برای توجیه بی‌اخلاقی و مسئولیت‌گریزی می‌دیدند.

بدنامی سارتر

سارتر به دلیل سبک زندگی غیرمتعارف خود نیز مورد انتقاد قرار گرفت. او در تمام عمر با سیمون دوبووار زندگی کرد، اما هرگز با او ازدواج نکرد. او همچنین روابط عاشقانه‌ای با زنان دیگر داشت.

این سبک زندگی غیرمتعارف، به همراه فلسفۀ اگزیستانسیالیستی او، باعث شد که سارتر در مطبوعات محبوب به عنوان یک فرد بی‌مسئولیت و بی‌اخلاقی معرفی شود.

با این حال، سارتر هرگز از اعتقادات خود دست نکشید. او معتقد بود که فلسفه باید با زندگی واقعی مرتبط باشد و به حل مشکلات واقعی کمک کند. او همچنین معتقد بود که انسان‌ها باید آزاد باشند تا زندگی خود را به هر شکلی که می‌خواهند انتخاب کنند.