ناصرالدین شاه قاجار، پنجاهمین پادشاه ایران از دودمان قاجار بود که از سال ۱۲۲۷ تا ۱۲۷۵ هجری شمسی بر ایران حکومت کرد. او مردی کنجکاو و مشتاق به نوآوری بود و در طول دوران حکومت خود، تلاش کرد تا ایران را به سوی مدرنیته هدایت کند. یکی از اقدامات ناصرالدین شاه در این زمینه، سفرهای خارجی او بود. او در طول دوران حکومت خود، دو بار به اروپا سفر کرد و در این سفرها با فرهنگ و آداب و رسوم اروپایی آشنا شد.
یکی از چیزهایی که ناصرالدین شاه در سفر دوم خود به اروپا با آن آشنا شد، تخمه آفتابگردان بود. او در سفر خود به روسیه، متوجه شد که مردم روسیه به طور گسترده از تخمه آفتابگردان به عنوان تنقلات استفاده می کنند. ناصرالدین شاه نیز از این تنقلات خوشش آمد و آن را به ایران آورد.
ناصرالدین شاه پس از بازگشت به ایران، دستور داد تا تخمه آفتابگردان در ایران کشت شود. او همچنین دستور داد تا تخمه آفتابگردان به عنوان یک تنقلات در دربار و میان مردم رواج پیدا کند. به همین دلیل، تخمه آفتابگردان به سرعت در ایران محبوب شد و به یکی از تنقلات محبوب ایرانیان تبدیل شد.
در خاطرات ناصرالدین شاه از سفر دوم خود به اروپا، به تخمه آفتابگردان اشاره شده است. او در این خاطرات می نویسد:

«در همه جای مملکت روسیه گل آفتابگردان زیاد می کارند، معلوم شد که تخم او را همۀ رعیت ها و مخصوصا زن ها متصل در دهن با دندان شکسته و می خورند؛ اسم این گل در فرانسه Le Tournesol نوشته می شود.»

ناصرالدین شاه در این خاطرات، از ناآشنایی خود با تخمه آفتابگردان در ایران می گوید. او همچنین از اینکه این تنقلات در روسیه بسیار محبوب است، شگفت زده شده است.
تخمه آفتابگردان امروزه یکی از تنقلات محبوب ایرانیان است و در کنار سایر تنقلات مانند آجیل، میوه خشک و شیرینی، در بسیاری از مهمانی ها و دورهمی ها سرو می شود.