رویکرد نظریه زمینه ای را می توان هم روش نرم و هم روش سخت دانست. از یک سو، این رویکرد بر فهم و تفسیر پدیده های اجتماعی تأکید دارد و از روش های کیفی مانند مصاحبه، مشاهده و تحلیل اسناد استفاده می کند. از این نظر، می توان آن را روش نرم دانست. از سوی دیگر، این رویکرد به دنبال توسعه نظریه های مبتنی بر داده های تجربی است و از روش های تحلیلی مانند تحلیل کدگذاری و تحلیل شبکه اجتماعی استفاده می کند. از این نظر، می توان آن را روش سخت دانست.
در واقع، رویکرد نظریه زمینه ای، ترکیبی از روش های نرم و سخت است. این رویکرد از روش های کیفی برای جمع آوری داده ها و فهم پدیده های اجتماعی استفاده می کند و از روش های تحلیلی برای توسعه نظریه ها استفاده می کند.
در ادامه، به برخی از ویژگی های رویکرد نظریه زمینه ای که نشان می دهد این رویکرد هم نرم و هم سخت است، اشاره می شود:

تمرکز بر فهم و تفسیر پدیده های اجتماعی: رویکرد نظریه زمینه ای بر فهم و تفسیر پدیده های اجتماعی تأکید دارد. این رویکرد از روش های کیفی مانند مصاحبه، مشاهده و تحلیل اسناد برای جمع آوری داده ها و فهم پدیده های اجتماعی استفاده می کند. این ویژگی، رویکرد نظریه زمینه ای را به روش نرم نزدیک می کند.
توسعه نظریه های مبتنی بر داده های تجربی: رویکرد نظریه زمینه ای به دنبال توسعه نظریه های مبتنی بر داده های تجربی است. این رویکرد از روش های تحلیلی مانند تحلیل کدگذاری و تحلیل شبکه اجتماعی برای توسعه نظریه ها استفاده می کند. این ویژگی، رویکرد نظریه زمینه ای را به روش سخت نزدیک می کند.
استفاده از روش های کیفی و کمی: رویکرد نظریه زمینه ای از روش های کیفی و کمی استفاده می کند. این رویکرد از روش های کیفی برای جمع آوری داده ها و فهم پدیده های اجتماعی استفاده می کند و از روش های کمی برای توسعه نظریه ها استفاده می کند. این ویژگی، رویکرد نظریه زمینه ای را به روش های ترکیبی نزدیک می کند.

در نهایت، می توان گفت که رویکرد نظریه زمینه ای، رویکردی چند وجهی است که هم نرم و هم سخت است. این رویکرد از روش های کیفی و کمی برای جمع آوری داده ها، فهم پدیده های اجتماعی و توسعه نظریه ها استفاده می کند.