سکته مغزی به قطع ناگهانی جریان خون به مغز اشاره دارد که می‌تواند به مرگ سلول‌های مغزی و آسیب دائمی منجر شود. سکته مغزی به دو نوع ایسکمیک و هموراژیک تقسیم می‌شود:
سکته مغزی ایسکمیک: این نوع سکته مغزی در اثر انسداد شریان‌های مغز توسط لخته خون ایجاد می‌شود.
سکته مغزی هموراژیک: این نوع سکته مغزی در اثر پارگی رگ خونی در مغز رخ می‌دهد.
علائم سکته مغزی
علائم سکته مغزی می‌تواند ناگهانی و شدید باشد و بسته به ناحیه آسیب‌دیده مغز متفاوت باشد. برخی از علائم رایج سکته مغزی عبارتند از:

ضعف یا بی‌حسی ناگهانی در یک طرف بدن: این می‌تواند شامل صورت، بازو یا پا باشد.
مشکل در صحبت کردن یا درک گفتار: فرد ممکن است در صحبت کردن واضح یا درک صحبت دیگران دچار مشکل شود.
افتادگی یک طرف صورت: ممکن است یک طرف صورت فرد دچار افتادگی شود.
مشکل در بینایی: فرد ممکن است در یک یا هر دو چشم دچار تاری دید یا از دست دادن بینایی شود.
سردرد ناگهانی و شدید: این نوع سردرد می‌تواند بدون دلیل مشخص و همراه با تهوع یا استفراغ باشد.
مشکل در راه رفتن یا حفظ تعادل: فرد ممکن است در راه رفتن یا حفظ تعادل خود دچار مشکل شود.

درمان سکته مغزی
درمان سکته مغزی به نوع و شدت آن بستگی دارد. درمان‌های رایج سکته مغزی عبارتند از:

داروهای ضد انعقاد: این داروها برای جلوگیری از لخته شدن خون و انسداد بیشتر شریان‌ها تجویز می‌شوند.
داروهای ترومبولیتیک: این داروها برای حل کردن لخته‌های خونی موجود در شریان‌ها تجویز می‌شوند.
جراحی: در برخی موارد، ممکن است برای برداشتن لخته خون یا ترمیم رگ خونی پاره شده نیاز به جراحی باشد.

پیشگیری از سکته مغزی
با کنترل عوامل خطر سکته مغزی می‌توان از بروز آن پیشگیری کرد. برخی از عوامل خطر سکته مغزی عبارتند از:

فشار خون بالا: کنترل فشار خون بالا می‌تواند خطر سکته مغزی را به طور قابل توجهی کاهش دهد.
دیابت: کنترل قند خون در افراد دیابتی می‌تواند خطر سکته مغزی را کاهش دهد.
کلسترول بالا: کنترل سطح کلسترول می‌تواند خطر سکته مغزی را کاهش دهد.
سیگار کشیدن: ترک سیگار می‌تواند خطر سکته مغزی را به طور قابل توجهی کاهش دهد.
چاقی: حفظ وزن سالم می‌تواند خطر سکته مغزی را کاهش دهد.
فعالیت بدنی: انجام فعالیت بدنی منظم می‌تواند خطر سکته مغزی را کاهش دهد.